________________
पंडिअधणवालकहा। ॥२१॥
जं मह जिणपथपंकयआराहणो न होइ मणइटुं । तेणं नहु मह कजं, इह विप्पो रायमक्खिवइ ॥२४॥ जह रंकवासवाणं, जह जुइरिंगणसहस्पकिरणाणं । जह सरिसवमेरूणं, जह छिल्लरखीरसिंधूर्ण
॥२४२।। जह धत्तुरमुरेमरतरूण जह कायदेवरयणाणं । तह तुह तेसिं अंतरमत्थि भणतो पढइ एवं
||२४३॥ दोमुहय! निस्वखर! लोहमइयनाराय: कित्तियं भणिमो? । गुंजाहि समं कणयं, तुलंतु न गओऽसि पायालं ॥२४४|| इय नियनिंदादारुणवयणकसाए हरिव्य आहणिओ। कोवायंविरनित्तो, मूलपई खिबइ सो दहणे ॥२४५|| अह महनिव्वेयपरो, आवेउं सगिहपच्छिमे भागे । 'जुन्नयमंचयपडिओ, धणपालो चिंतए एवं ॥२४६।। पुणरवि कहमेईए कहाइ कवणं करिस्समेरिसयं । हा कह दुनिवेणं, खेयसमुईमि पक्खित्तो
॥२४७|| नीसासे दीहरए, मुंचंतो चत्तअवरवावारी । तो तिलयमंजरीए, दिट्ठो पुट्ठो य तत्थ पिया
॥२४८॥ तेणवि तीइ सुयाए, पुरओ दुक्खस्स कारणे कहिये । साविहु भणेइ मा ताय! खेयमुबहसु इह कजे १२४९ एयं कहारहस्सं, मगफलए मज्झ अस्थि संकेत । ता ताय ! पसिय उट्ठसु निवसु मगाउ निव्वेयं ॥२५॥ तो धणपालो तुट्ठो, उडिय डाऊण व्हविय जिणरायं । भुंजिय तीए मुहाओ, लिहावए तं कहारयणं ।।२५१|| सा तिलयमंजरिकहा तन्नामेणं जणंमि विक्खाया। सहयारमंजरी इव, युहमहुयरसेविया जाया ॥२५२॥ रायपराभवरुट्ठो, धणपालो उज्झिऊण त रजं । सच्चरिओ सच्चउरे, संपत्तो पत्तबहुमाणो
॥२५३ १ खद्योतः । २ मूलप्रतीम् । ३ जीर्णकः ।