________________
૧
૫
આગળ બેઠે છે તે તારા પૂર્વ ભવને સ્વામી છે. પછી રાણી તે દેવતાની પાસે જઈને બેલી– તમે મને પ્રતિબધિત કરી તે ઘણું સારું કર્યું તમારા ઉપકારનો બદલો વાળવાને હું સમર્થ નથી.” તે દેવતા બે – હે ભદ્ર! આજથી સાતમે દિવસે હું અહિંથી આવીને ખેચરને પુત્ર થઈશ. તેમાં જરા પણ સંદેહ નથી. તે વખત તારે આવીને મને પ્રતિબંધ આપ.” રાણીએ તે વચન અંગીકાર કર્યું, અને કહ્યું કે “જે મને જ્ઞાન થશે તે હું જરૂર તમને પ્રતિબંધ કરીશ. તે વિષે મનમાં જરા પણ શંકા રાખશો નહીં.” આ પ્રમાણે ઉત્તર સાંભળીને તે દેવ બીજા દેવતાઓની સાથે પિતાને સ્થાનકે ગયે.
દેવના ગયા પછી રાણીએ મધુર વચને રાજાને કહ્યું કે “હે નાથ ! મેં પ્રથમ દેવ સંબંધી સુખ ભોગવ્યું, વળી તમારી સાથે મનુષ્ય સંબધી સુખ પણ ભોગવ્યું, હવે હું સર્વ દુઃખને ક્ષય કરવા ઈચ્છું છું, માટે દીક્ષા લેવાની મને રજા આપો. રાજા બે કે દૈવયેગે હાથમાં આવેલું રત્ન પડી ગયું અને પાછું તે હાથમાં આવ્યું, તે પછી કયે વિચક્ષણ પુરૂષ તેને છોડી દે?' રાણી બોલી-હે સ્વામી! તમારું હૃદય હું જાણું છું, તથાપિ મને પ્રતિબંધ કરે નહીં, કારણ કે સંગ અને વિયાગ તે આ સંસારમાં કોને નથી થતાં?” અત્યંત સ્નેહના મેહથી મૂઢ થયેલે રાજા તેને ઉત્તર આપવા વિચાર કરતા હતા તેવામાં તે તેણીએ તત્કાળ ગુરૂમહારાજ પાસે જઈ દીક્ષા
