________________
(३२)
चउक्कसाया वगए अणिस्सिए; स निधुणे धुन्न मलं पुरेकर्म, आराहए लोगमिणं तहा परं तिबेमि ॥ १७ ॥ इति सुवक्कवसुधीनामंऽधयण सप्तमं सम्मत्तं ॥ ७ ॥
(अनुष्टुब्वृत्तम्.) आयार पणिहिं लधुं, जहा कायव निख्खुणो, तंने उदा हरिस्सामि, आणुपुर्वि सुणेह मे ॥ १॥ पुढवि दग अगणि मारुय, तण रुरकस्त बीयगा; तस्सा य पाणा जीवत्ति २ वुत्तं महेसिणा ॥२॥ तेसिं अचण जोएणं, निच्चं हीयवयं सया; मणसा काय वक्केणं, एवं लवर संजए ॥३॥ पुढवि निति सिलंलेलु, नेवनिंदे नसंलिहे, तिविहेण करण जोएणं, संजया सुसमाहिया ॥४॥ सुख पुढवीए न निस्सिए, ससरुरकंमि य आसणे, पमझितु निसीएशा, जाश्त्ता जस्स उग्गहं ॥ ५॥ सीउदगं नसेवेद्या, सिलावु हिमाणिय, जसिणोदगं तत फासुयं, पमिगाहिद्य संजए. ॥ ६॥ उदनयं अप्पणो कार्य, नेव पुछे नसंलिहे, समुप्पेह तहानूयं, नो णं संघट्टए मुणी ॥ ७ ॥ इंगालं अगणिं अचिं, अलायं वा सजोश्यं, न जंजेक्षा नघट्टेशा, नोणं निव्वा वए मुणी ॥ ७ ॥ तालि यंटेण पत्तेणं, साहा वियणेण वा; नवीएद्य अप्पणो कायं, बाहिरं वा वि पुग्गलं ॥ ए॥ तणरुरकं नबिंदेशा, फलंमूलं व कस्स; आमगं विविहं बीयं, मणसावि नपठए ॥ १० ॥ गहणेसु नचिया, वीएसु हरिएसु वा; उदगंमि तहा निच्चं, उत्तिंग पणगेसु वा ॥ ११ ॥ तस्से पाणे नहिंसेद्या, वाया अव कम्मुणा; उवरउ सब जूएसु
