________________
અધ્યયન નવમાની ગાથા ૧૭ થી ૨૦ સુધીના છુટા શબ્દના અર્થ અંજલિ-હાથ જોડીને દિગ્ગઓ-ગળીઓ બળદ | લવન્ત-વારંવાર કહે છતે સંઘઇત્તા-સ્પર્શ કરીને |પણોણ-પરોણાથી | નિસેન્જાએ-આસન ઉપર ઉવહિણામવિ-ઉપધિને પણ વહઈ-વહન કરે છે. પડિસ્કુણે-ઉત્તર આપવો ખમે ખમો
ગુણોવુતો-વારંવાર | મોજૂર્ણ-મૂકીને અવર-અપરાધને પકવ્યઈ-અતિશય કરે છે. | જોવયા-ગુરૂની ઇચ્છાને વએન્જ-કહે આલવન્ત-એકવાર કહે છતે સમ્પાડવાયએ-સંપાદન કરે
(વિનયનો ઉપાય બતાવે છે.) ભાવાર્થ : સાધુઓએ ગુરુના સંથારાથી પોતાનો સંથારો નીચો કરવો તથા આચાર્યની પાછળ ચાલવું.આચાર્યના સ્થાનથી પોતાનું સ્થાન નીચું રાખવું. પાટ પ્રમુખ આસનો આચા, આસનથી નીચા રાખવાં. પોતાનું મસ્તક નીચું નમાવી આચાર્ય મહારાજના પગમા નમસ્કાર કરવો અને કોઈ પણ કાર્ય પ્રસંગે કાયાને નીચી નમાવીને હાથ જોડવા. ૧૭ (વચનથી વિનય કેવી રીતે કરવો તે કહે છે) કોઈ અજાણથી આચાર્ય મહારાજનો અવિનય થયો હોય તો, શિષ્ય આચાર્ય મહારાજની આગળ જઈ પોતાના હાથે અગર મસ્તકે ગુરુના પગને સ્પર્શીને અગર કોઈ કારણે તથા પ્રકારના પ્રદેશમાં બેઠા હોય કે સ્પર્શ ન થઈ શકે તો તેમની ઉપાધિ ઉપર હાથ સ્થાપન કરીને એમ કહેવું કે હે ગુરુ ! આ મારા કરેલા અપરાધને આપ ક્ષમા કરો. આ અપરાધ “મંદભાગી એવો” હવેથી કોઈ વખત નહીં કરું. ૧૯.(આ પૂર્વે કહેલ વિનય,વિદ્વાન તો જાણીને કરી શકે, પણ જે અવિદ્વાન હોય તો તે કેવી રીતે કરી શકે ? તે બતાવે છે.) જેમ ગળીઓ બળદ પરણાથી પ્રેર્યો છતો રથને વહન કરે છે તેમ દુબુદ્ધિ શિષ્ય વારંવાર પ્રેરણા કર્યોછતે આચાર્યનું કાર્ય કરે છે. ૧૯.આચાર્યશિષ્યને એક વાર અગર વારંવાર બોલાવે છતે શિષ્ય પોતાના આસન ઉપર બેઠાં ઉત્તર ન આપવો. પણ પોતાનું આસન મુકી દઈ નજીક આવી હાથ જોડીને ઉત્તર આપવો. ૨૦.
વિવરી વણીયસ, સમ્પત્તી વિણિયસ ય,
જગ્નેય દુઓ નાર્ય, સિફખ સે અભિગચ્છાઈ I૨વા જે યાવિ ચણડે માઇન્ટિ-ગાર, પિસુણે નરે સાહસ હીણ-પેસણા અદિઠ્ઠ-ધમ્મ વિણએ અકોવિએ, અસંવિભાગી ન હુ તસ્સ મુફખો IIરા
અધ્યયન
૧૪૯
