________________
અધ્યયન ૬ની ગાથા ૩૬ થી ૪૦ સુધીના છુટા દાબ્દના અર્થ
વિહુઅણેણ-હલાવવાથી વીઇઉ–પવન નાંખવાને વેઆવેગ-વિજાવવાને વા-વળી
• પરં–બીજા પાસે
જં પિ-જે પણ પાયં-પાત્ર
તેઉકાય-અગ્નિ
અણિલસ્સ-વાઉકાયના બુદ્ધા-તીર્થંકરો
તારિસ-તેવો
સાવજ્જબહુલ-ઘણા પાપવાળો એઅં-આ પ્રકારે, આ
તાઇહિ-છ કાયના રક્ષકોએ
સેવિ–સેવેલો
તાલિઅંટેણ-તાડના વીંજણાએ કરી
પત્તેણ-પત્ર વડે
સાહા-શાખા
૯૨
વાયં-વાયુને ઉઈરન્તિ-ઉદીરણા કરે જયં–જયણાએ પરિહરંતિ-પહેરે છે.
ભાવાર્થ : દુર્ગતિને વધારનારા અગ્નિથી પેંા થતા દોષોને જાણીને સાધુઓએ યાવત્ જીવપર્યંત અગ્નિકાયના આરંભનો ત્યાગ કરવો. ૩૬ (દશમું સ્થાન) તીર્થંકરો વાયરાના આરંભને અગ્નિના આરંભના જેવો માને છે, માટે ઘણા પાપવાલા વાયુના આરંભને મુનિઓ સેવતા નથી. ૩૭ તાલના વિજણાએ કરી, પત્રોએ કરી, તેમજ શાખાના હલાવવાવડે કરીને સાધુઓ પોતે પવન હલાવતા નથી; તેમ બીજા પાસે પણ વિંજાવતા નથી. ૩૮ જે વસ્ત્ર, પાત્ર, કાંબલ, રજોહરણાદિ ધર્મોપકરણ, તેણે કરી વાયુને ઉદીરણા કરતા નથી; પણ યતના પૂર્વક વાયુકાયની વિરાધનાનો ત્યાગ કરે છે. ૩૯ દુર્ગતિને વધારનાર દોષો પેંા થતા જાણીને સાધુઓએ યાવત્ જીવપર્યંત વાયુકાયના આરંભનો ત્યાગ કરવો. ૪૦
1
વણસ્યě નહિઁસંતિ, મણસા વયસા કાયસા
તિવિહેણ કરણજોએણ, સંજયા સુસમાહિઆ I૪ll
વણસ્સÙ વિહિંસંતો, હિંસઈ ઉ તચક્સિએ 1 તસે અ વિવિહે પાણે, ચક્ઝુસે અ અચક્ક્સસે ૪૨૨ા
તમ્હા એઅં વિઆણિત્તા; દોસં દુર્ગાઇવઢણું । વણસઇ સમારંભ, જાવજીવાઇ વજ્જએ [૪૩]
દશવૈકાલિકસૂત્ર
