________________
९.५२-]
उत्तराध्ययनसूत्रम् एयमटुं निसामित्ता हेअकारणचोइओ। तओ दमी रायरिसी देविन्द इणमब्बवी ॥५२॥ सलं कामा विसं कामा कामा आसीविसोवमा। कामे य पत्थेमाणा अकामा जन्ति दोग्गरं ॥५३॥ अहे वयन्ति कोहेणं माणेणं अहमा गई। माया गईपडिग्याओ लोभाओ दुहओ मयं ॥५४॥ अवउज्झिऊण माहणरूवं विउविऊण इन्दत्तं। वन्दइ अभित्थुणन्तो इमाहि महुराहिं वग्गृहि ॥५५॥ अहो ते निज्जिओ कोहो अहो माणो पराजिओ। अहो निरकिया माया अहो लोभो वसीकओ ॥५६॥ अहो ते अज्जवं साहु अहो ते साहु मद्दवं । अहो ते उत्तमा खन्ती अहो ते मुत्ति उत्तमा ॥५७ ॥ इह सि उत्तमो भन्ते पच्छा होहिसि उत्तमो। लोगुत्तमुत्तमं ठाणं सिद्धि गच्छसि नीरओ॥५८॥ एवं अभित्थुणन्तो रायरिसिं उत्तमाए सद्धाए। पयाहिणं करेन्तो पुणो पुणो वन्दई सक्को ॥५९ ॥ तो वन्दिऊण पाए चक्कंकुसलक्खणे मुणिवरस्स । आगासेणुप्पइओ ललियचलकुंडलतिरीडी ॥६॥ नमी नमेइ अप्पाणं सक्खं सक्केण चोइओ। चइऊण गेहं वहदेही सामण्णे पज्जुवटिओ ॥ ६१ ॥ एवं कन्ति संबुद्धा पंडिया पवियक्खणा। विणियन्ति भोगेसु जहा से नमी रायरिसि ॥६२॥त्ति बेमि ॥
॥ नमिपव्वज्जा समत्ता ॥९॥