________________
૧૧૩ અણે ગછન્દા મિહ માણવેહિ, જે ભાવઓ સંપકરે ઇ ભિખૂ; ભયભેરવા તત્ય ઉદેન્તિ ભીમા, દિવ્યા મણુસ્સા અદુવા તિરિચ્છા. પરીસહા દુનિવસહા અણે ગે, સાયન્તિ જત્થા બહુકાયરા નરા; સે તત્વ પત્તે ન વહેક્ન ભિખૂ, સંગામસીસે ઇવ નાગરાયા. સીઓસિણા દંસમસા ય ફાસા, આયંકા વિવિહા ફુસતિ દેહં; અકુકૂકુઓ તત્થડહિયાસ એજજા, રયાઈ ખેવેન્જ પુરે કડાઈ. પહાય રાગ ચ તહેવ દોસ, મોહં ચ ભિષ્મ સતત વિયખણે; મેરુ વ્ય વાએ અકમ્પમાણે, પરીસહ આયગુરૂ સહેજ્જા. અણુનએ નાવણએ મહે સી. ન યાવિ પૂર્ય ગરણં ચ સંજએ; સે ઉજ્જભાવે પરિવજ્જ સંજએ, નિવાણમÄ વિરએ ઉવેઇ. અરઈ-રઈસહે પહાણસંથવે, વિરએ આયહિએ પહાણવં; પરમકૃપદેહિં ચિટ્ટઈ, છિન્નસોએ અમને અકિંચણે. ૨૧
૨૦
