________________
૧૪
|
શ્રી ઈષકારીય અધ્યયન)
દેવા ભવિજ્ઞાણ પુરે ભવમ્મી, કેઈ ચુયા એગરિમાણવાસી; પુરે પુરાણે ઉસુયારનામે, ખાએ સમિઢે સુરલોયરમે.૧. સકમ્મસેસણ પુરાકએણે, કુલે સુદગેસુ ય તે પસૂયા; નિવિણસંસારભયા જહાય, જિણિંદમગ્ન સરણે પવન્ના. ૨. પુમત્તમાગમ કુમાર દો વિપુરોહિઓ તસ્સ જસા ય પત્તી; વિસાલકિત્તી ય તહોસુયારો, રાયડત્ય દેવી કમલાવઈ ય. ૩. જાઈજરામચુભયાભિભૂયા, બહિંવિહારાભિનિવિકૃચિત્તા; સંસારચક્કલ્સ વિમોખ્ખણટ્ટા, દટૂણ તે કામગુણે વિરત્તા. ૪. પિયપુતળા દોત્રિ વિ માહણમ્સ, સકર્મોસીલસ્સ પુરોહિસ્સ; સરિતુ પોરાણિય તત્ય જાઇ, તહા સુચિપ્સ તવ સંજમં ચ. ૫. તે કામભોગેસુ અસક્કમાણા, માણુસ્સએશું જે યાવિ દિવ્યા; મોખાભિનંખી અભિજાયસષ્ઠા, તાય ઉવાગમ્મ ઇમ ઉદાહ. ૬. અસાસયં દર્ટ્સ ઇમ વિહારં, બહુઅતરાય ન ય દીહમાઉં; તખ્તા ગિહંસિ ન રઈ લોભામો, આમન્તયામો ચરિસ્સામો મોહં. ૭. અહ તાયઓ તત્થ મુણણ તેસિં, તવસ્સ વાઘાયકર વયાસી; ઇમં વર્ષ વેયવિદો વયન્તિ, જહા ન હોઈ અસુયાણ લોગો. ૮.
