________________
અસંખ્યકાળ વીત્યે દેહનું સ્વરૂપ બદલાય છે. માટીને આત્મા દેહ બનાવે છે. એ દેહમાં પણ અનેક રૂપે કરે છે. ઘડીમાં હીરાને દેહ બનાવે છે તે ઘડીમાં પથરને. ઘડીમાં સુવર્ણ ને દેહ બનાવે છે તે ઘડીમાં પિત્તળને, ઘડીમાં અબરખને તે ઘડીમાં માટીને. ચર્મ ચક્ષુથી જે ન નિહાળી શકાય, જેને કેઈ નાશ ન કરી શકે, અગ્નિ જેને બાળે નહિ, શસ્ત્રો જેને કાપે નહિ, પાણી જેને ડૂબાડે નહિ, ઝેર જેને મારે નહિ, પર્વતે જેને માર્ગ આપે, લેખંડની દીવાલે જેને આડે ન આવે, એવા અજેય સૂક્ષ્મ દેહમાં પણ આત્મા કયારેક વસે. ત્યાં પણ વેદના પુષ્કળ. સૂક્ષ્મ દેહ હોય કે બાદર દેહ, માટીના એક દેહમાં બાવીશ હજાર વર્ષ આત્મા રહી શકે. પૃથ્વિ રૂપ શરીરના અનેક સ્વરૂપે કરતા આત્મા અસંખ્ય કાળ પસાર કરે અને અપાર વેદનાને સહે.
ત્યાંને વસવાટ પૂરે થાય છે અને આવે છે એ અપકાયમાં. જળ કે જળને પિંડ એજ તે જીવને દેહ. હિમ, કરા, વાદળાં, ઝાકળ વગેરે શરીરમાં એ જીવને વસવાનું સ્થાન. કયારેક બાદ દેહે તો કયારેક સૂમ દેહે અસંખ્ય વર્ષો સુધી અવ્યક્ત વેદના જીવ વેઠે. વધીને સાત હજાર વર્ષની લાંબી વય વીતાવવાની હેય.
અપકાયમ યુગે વીતાવીને, અગ્નિકાયમાં આત્મા આવે છે. અનેકને એ જળાવે છે, અનેકને એ પિષણ આપે છે અને અનેકને ગતિ આપે છે. અંગારા અને આગીયા,
