________________
૧૬૬
म विसय कसाया, निद्दा विकहा य पंचमी भणिया । ए ए पंच पमाया, जीव पाडति संसारे ॥ ७३ ॥
ગાથાઃ—મદ, વિષય, કષાય, નિદ્રા અને પાંચમી વિકથા, એ પાંચ પ્રમાદા જીવને સૌંસારમાં પાડે છે. जह चउदस पुन्वधरा, वसई निगासुर्णतयंकाल | निधापमायवसगोता हो हिसि कह तुम जीव ॥ ७४ ॥
ગાથા—નિદ્રા અને પ્રમાદને આધીન અનીને ચૌદ પૂર્વધર પણ જો અનત કાળ સુધી નિગેાદમાં રહે છે તા હૈ આત્મન્ તારું શું થશે ?
हयं नाणं कियाहीणं, या अन्नाणओ किया । પાસતો પશુદ્ધે વડ્ડો, ધાવમાળો બાંધો ।। ૭પ્ || संजोग सिद्धि फलं वयति, नहु एग चक्केण रहो पयाइ । अंधा य पंगुवणे समिच्चा, ते संपणट्ठा नगरं पविट्ठा ।।
ગાથા: દેખતે પશુ દાઝયા અને ઢાડતા આંધળા દાઝયે। તેમ ક્રિયા વિનાનુ જ્ઞાન હણાયું અને અજ્ઞાનથી ક્રિયા હણાઈ.
બન્નેના સચેાગની સિધ્ધિથી ફળની પ્રાપ્તિ છે તેમ પ્રાણ પુરૂષા કહે છે. એક ચક્રથી રથ ગતિમાન નથી થતા. અંધ અને પંગુ વનમાં મળ્યા અને પરસ્પર મળેલા તે નગરમાં પ્રવેશ્યા.
