________________
૧૩૩
जीवेण भवे भवे, मिलियाइ देहाइ जाइ संसारे। ताण न सागरेहि, कीरइ संखाअण तेहिं ॥४७ ॥
ગાથાથ સંસારમાં ભવે ભવે જે શરીરે જીવે પ્રાપ્ત કર્યા છે તેની સંખ્યા અનંત સાગરોથી નથી કરી શકાતી. नयणोदय पि तासिं, सागरसलिलाओ बहुयर होइ । गलिय रुअमाणीणं, माऊणं अन्नमन्नाणं ॥४८॥
ગાથાર્થ –ભિન ભિન્ન જન્મોમાં મળેલી માતાઓના નયનમાંથી રડતી સમયે વહેતું જળ પણ સાગરના જળથી અધિક હોય છે. जं नरए नेरइया, दुहाइ पावंति घोरण ताइ । तत्तो अणतगुणिय, निगोअमज्झे दुहं होइ ॥ ४९॥ तमि वि निगोअमज्झे, वसिओ रे जीव विविहकम्मवसा । विसह तो तिक्खदुह, अणतपुग्गलपरावत्ते ॥५०॥
ગાથાર્થ -નરકમાં નારકે જે ઘર અને અનંત દુઃખ પામે છે તેથી અનંતગણું દુઃખ નિગોદમાં હોય છે.
રે આત્મન ! વિવિધ કર્મની આધીનતાથી તે નિગાદમાં પણ અનંત પુદ્ગલપરાવર્તા સુધી તીકણું દુઃખ સહન કરતો તું રહ્યો. निहरीअ कहवि तत्तो, पत्तो मणुअत्तणपि रे जीव । तत्थवि जिणवरधम्मो, पत्तो चिंतामणिसरिच्छो ॥५१॥
