________________
૧૩૦
रूव मसासय मेयं, विज्जुलयाचंचलं नए जी। संझाणुराग सरिसं, खणरमणीअंच तारुणं ॥ ३६॥
ગાથાર્થ -આ રૂપ અશાશ્વત છે. જગતમાં જીવિત વિદ્યુલ્લતા જેવું ચપલ છે. અને યૌવન સંધ્યારંગની જેમ ક્ષણમાત્ર રમણીય છે. गयकन्नचंचलाओ, लच्छीओतिअसचावसारिच्छे । विसयसुहं जीवाणं, बुज्झसु रे जीव मा मुज्झ ॥ ३७ ॥
ગાથાર્થ :-લક્ષમી હાથીના કાન જેવી ચંચળ છે. જનું વિષયસુખ ઇદ્રધનુષ જેવું છે. રે જીવ! તું સમજ અને મેહ ન પામ. जह संझाए सउणाण, संगमो जह पहे अ पहिआणं । सयणाणं संजोगो, तहेव खणभंगुरो जीवो ॥ ३८ ॥
ગાથાર્થ :-આત્મન ! સંધ્યા સમયે પંખીઓને સંગમ અને માર્ગમાં જેમ પથિકને સમાગમ ક્ષણિક છે તેમ સ્વજનેને સંગ ક્ષણભંગુર છે. निसाविरामे परिभावयामि, गेहे पलित्ते किमहसुयामि । डझंत मप्पाण मुक्कखयामि, जं धम्मरहिओ दिअहा
ગાથાથ:-રાત્રિના અંતે ફરી ફરીને વિચારું છું કે, “બળતા ઘરમાં હું કેમ સૂઈ રહ્યો છું? બાકી રહેલા
