________________
सविड उन्भडलवा, दिट्ठा माहेइ जा मणं इत्थी। आयहियं चिंतता, दूरयरेणं परिहरंति ॥ ७९ ॥
ગાથાર્થ –પ્રગટ ઉભટ રૂપ ધરતી જે કી જેવા માત્રથી દિલને મુગ્ધ બનાવે છે. તેને આત્મહિતચિંતકે દૂરથી જ પરિહાર કરે છે.
વિશેષાર્થ –વિષયેચ્છા ક્ષણમાં આત્માની અધોગતિ આણે છે. તીવ્ર તપશ્ચર્યાથી પ્રાપ્ત કરેલ સદ્ગુણે રુંધાઈ જાય છે, પવિત્રતા પરવારી ચૂકે છે અને પાપની ગર્તામાં સબડાવાનું શરૂ થાય છે.
નિજહિતની ચિંતા રાખનાર સતત સાવચેતીપૂર્વક આત્મધનને રક્ષે. એ જાણે કે પ્રસંગ આત્માને વિકળા બનાવે છે અને તુચ્છ વિષયસુખમાં વૃદ્ધ બનાવે છે. અવનતિને અટકાવવા ભવભીરુ માનવી સ્ત્રીસંગને ત્યાગે. सच्च सुअंपि सील, विन्नाण तह तव पि वेरग्गं । बच्चइ खणेण सव्वं, विसयविसेणं जईणपि ॥ ८० ॥
ગાથાર્થ –મુનિવરનું સત્ય અને શ્રત, શીલા અને વિજ્ઞાન, તથા તપ અને વૈરાગ્ય, એ સર્વ વિષયવિષથી ક્ષણમાત્રમાં વિનાશ પામે છે.
વિશેષાર્થ –સર્પદંશથી ચેતનવંતે દેહ નિચે બને છે, યુવાનીનું ઉકળતું લેહી કરી જાય છે, થનગનતાં ગાત્રો શિથિલ થઈ જાય છે અને ચૈતન્યશક્તિ મૂચ્છિત બની જાય છે. વિ. પ્ર. ૭
