________________
लघुशतपदी. . ( २१३ ) विचार ५२ मो.
( स्वगच्छनी उत्पत्ति.) (विजयचंद्र उपाध्याय के आर्यरक्षितसूरिनु चरित्र.)
नाणकगच्छमांथी सर्वदेवमूरिथी वडगच्छ थयो. तेमां अनुक्रमे श्री जयसिंहमूरिना शिष्य श्री विजयचंद्र उपाध्याय थया. तेमने पूनमिया गच्छ स्वीकारनार तेमना मामा शीळगणमूरिए सर्व सिद्धांतो भणावीने आचार्यपद देवा मांडयुं पण विजयचंद्रे. मालारोपण वगेरा सावधना भये ते पद लेवा नहि इच्छवाथी ते मने उपाध्यायपदे स्थाप्या. __पछी तेओ पोताना बीजा त्रण शिष्यो साथे विचरवा ला. ग्या, पण ए वेला पासत्थाओनी बाहुल्यता होवाथी लोकोने मिः। क्षाना दोषोनुं ज्ञान न हतुं, तेथी शुद्ध भिक्षा नहि मळवाथी विजयचंद्र उपाध्याये पावागढ ऊपर संलेखणा करवा मांडी.
त्यां एक मासना उपवास थतां चक्रेश्वरीदेवीए प्रत्यक्ष थई नमीने वीनति करी के महाराज, आपना प्रसादथी जगत्मा महा लाभ थशे, माटे आवती प्रभाते तमने आहार मळशे तेनावडे पारणुं करो. ए ऊपरथी गुरु ते प्रमाणे पार करीने तेज वेलाए आवेला संघवी यशोधनना संघ साथे भालेज नगर आव्या. - त्यां यशोधने आदिदेवनुं देरासर करावी गुरुना उपदेशथी पोते प्रतिष्टा करवा मांडी. ते जोइ तेने निवारण करवा सां हेमाचार्यना गुरु संगमखेडीया देवेंद्रसरि, आशापल्लीया मलयचंद्रसूरि, तथा पीपलिया शांतिसूरि वगेरा महान् आचार्यो एकठा थइ जोरथी कहेवा लाग्या के “आ वळी नवु डामाडोल शुं ऊभुं करो छो" अने तेथी खां उत्सवार्थे एकठा मळेला मंदोर, वडोदरा,
