________________
૧ર૪
બી દેવભક્તિમાળા પ્રકરણ. યાત્રાના વખત માટેજ નથી, પણ આટલું તે ચોકસ છે કે યાત્રાના ટાઈમે દેવ, ગુરૂ અને ધર્મ ઉપર હૃદયની પૂર્ણ લાગણી હોવી જોઈએ. કે જેથી સારો લાભ મળે. બીજે ઠેકાણે આ “શી” ની જગ્યાએ “ગુરૂ સાથે પદચીએ” આમ જણાવેલ છે. એટલે ગુરૂમહારાજની સાથે યાત્રા કરવી આમ જણાવેલ છે. આ મુજબચેથી ફી” બને છે.
સર્વ સચ્ચિત્ત પરિહારી” આ પાંચમી “રી છે યાત્રા કરવાના સમયમાં તમામ સચિત્ત વસ્તુનો ત્યાગ કરવો જોઈએ. જે માણસ એકાસણું કરે છે, તેને આ પાંચમી “ડી” આવી જાય છે પણ જે એકા સણું કરી શકતા નથી, તેઓએ તે ખાસ સર્વ સચ્ચિત્તને ત્યાગ કરવા જરૂર છે. ઉનું પાણી પીવું અને કાચી લીલેરી વિગેરે સચ્ચિત્ત વસ્તુ ખાવી નહિ. ઘર આગળ તે આપણે સચ્ચિત્તાદિ ખાઈએ છીએ પણ તીર્થ ભૂમીમાં કાંઈક તેમાં ઓછાશ થાય અગર તદ્દન ન ખવાય તે સારો લાભ મળે. આમ સમજી સચ્ચિત્તને ત્યાગ કરે આ પાંચમી “રી” જાણવી.
“બ્રહ્મચારી” આ છઠી “થી જાણવી એટલે ઘર આગળથી નીકળ્યા ત્યાંથી માંડી પાછા યાત્રા કરી ઘેર પહોંચીએ નહીં ત્યાં સુધી બ્રહ્મચર્ય વ્રત ધારણ કરવું જોઈએ. ઘર છોડી તીર્થ ભૂમીમાં આ ત્મિક ગુણ કાંઈક અંશે પ્રગટ કરવા જઈએ છીએ, અને ત્યાં પણ મિથુન ધર્મ સાથે જ રહ્યો હોય તે પછી તે ગુણની આશા રાખવી તદ્દન નકામી છે, માટે આત્મહિતૈષી જનેએ પ્રથમ તે સ્ત્રીસંસર્ગ પણ કરે ન જોઈએ, પણ કદાચ ઘરના માણસોને સાથે લીધા હેય તે પછી ઉપર જણાવેલ બ્રહ્મચર્ય વ્રત પાળવા ખાસ લક્ષમાં રાખવું. આ છઠી “રી” છે. આ છ “રી” પાળવા પૂર્વક જે ભાગ્યશાળી જી યાત્રા કરે છે, તેઓએ જ પિતાને જન્મ કૃતાર્થ કરેલ છે.
तैरात्मा सुपवित्रितो निज कुलं तै निर्मलं निर्मितं । तैःसंसार महांधकूप पततां हस्तावलंबोदे ॥
