________________
"
૧૦૦
શ્રી દેવભક્તિમાળા પ્રકરણ.
इय सो महाणुभावो सवथ्थवि विहिभाव चारण चरि विसुद्धधम्मं खलिश्राराहो जाओ ।। ६६ ॥ संकासोवि विभित्तूर्णं कम्मगंठिं सुनिव्वुडो जाहिही सो उ निव्वाणं महासत्तो न संस ॥ ६७ ॥
અ—એ પ્રમાણે તે મહાનુભાવ સકાશના જીવ સર્વ ધર્મ કૃત્યાને વિષે અવિધિભાવના ત્યાગ કરી ચારિત્રરૂપ વિશુદ્ધ ધર્મનું આરાધન કરી અસ્ખલિત આરાધક થયા એટલે પછી તે નિર્વાણુ પદ્મ મેળવવાને લાયક બન્યા. ૫ ૬૬ ॥
આખરે મહાસત્વધારી સકાશના જીવ કમ ગ્રંથીને છેઠ્ઠી નિર્વાનેપામશે એમાં જરાપણ શંસય નથી. ૫ ૬૭ u
विधाय दीपं देवानां पुरस्तेन पुन र्नहि । गृहकार्याणि कार्याणि तिर्यक्ष्वेव भवेद्यत ॥ १ ॥
અદેવની પાસે દીપક કરી તે દ્વીવાથી ઘરનાં કામેા કરવા નહીં અને જો કરવામાં આવે તે તિર્યંચપણું મળે છે. દેવદ્રવ્યનાં ભક્ષણની વાત તા દૂર રહી; પણ દેવની પાસે દીપક કરી તેનાથી ઘરનાં કાર્યો કરવાથી પણ ધ્રુવસેનની માતા તિર્યંચપણુ પામી હતી તેજ વાત કહેવામાં આવે છે. દેવસેનની માતાનું દૃષ્ટાંત——
ઇંદ્રપુર નગરમાં દેવસેન નામે એક વેપારી પેાતાની માતાની સાથે રહેતા હતા. તેની પાડેાશમાં ધનસેન નામે એક ઉંટવાળે રહેતા હતા. અન્યઢા તેના ઘરમાંથી નીકળીને એક ઉંટડી હમેશાં દેવસેનને ઘેર આવવા લાગી. ધનસેન તેને ઘણા માર મારી ઘેર લઇ જાય, તા પણ પાછી ત્યાં જઈને ઉભી રહે. દેવસેન અને ધનસેનની વચ્ચે મિત્રતા હતી, તેથી દેવસેને મૂલ્ય આપીને ઉંટડી ખરીદી લીધી અને પેાતાને ઘેર રાખી. એક વખતે દેવસેને કાષ્ઠ જ્ઞાનીને તે ઉંટડીના સ્નેહનું કારણ પુછ્યુ, એટલે તે જ્ઞાનીએ ઉત્તર આપ્યા કે “ આ ઉંટડી પૂર્વભવે તારી માતા હતી. એક વખતે તેણીએ
