________________
४४
શ્રી દે ભકિતમાળા પ્રકરણ. “હમ હમ કયા સંધ્યો”તે વાત આ પાઠથી સિદ્ધ થાય છે. એકાંતમાં જીનપ્રતિમા જેઈને પ્રતિબોધ પામ્ય અર્થાત્ તેણે જાતિસ્મરણ જ્ઞાનથી પિતાને પૂર્વ ભવ જે. અને પૂર્વ ભવમાં સ્ત્રીની સાથે પોતે અંગીકાર કરેલ ચારિત્ર તેમજ પાછળથી પિતાને સ્ત્રીની ઉપર થયેલ રાગ દશાને અંગે લાગેલ દૂષણનું પ્રાયશ્ચિત નહીં લેવાથી છેવટે પિતાને અનાર્ય દેશમાં ઉપવું પડ્યું છે, વિગેરે જાતિસ્મરણ જ્ઞાનથી જાણી તે તત્કાલ પ્રતિબંધને પામ્યો અને તેને ચારિત્ર લેવા ફરી ઈચ્છા થઈ. પણ અનાર્ય દેશમાંથી આર્યભૂમિમાં જઉ તે તે બને, આમ ધારી નીકળવા વિચાર કરે છે, પણ તેના પિતાને માલુમ પડી જવાથી ઘેડે સ્વારની ટુકડીથી તેનું રક્ષણ કરે છે. જ્યાં જાય ત્યાં ઘડે સ્વારે તેની પાછળ જાય છે. આખરે તે લોકોને વિશ્વાસ પમાડી, આગળ એક વિશ્વાસપાત્ર માણસ મોકલી, હાણ તૈયાર કરાવી તેમાં બેસી અનાર્ય દેશમાંથી નાશી છુટ અને આર્ય ભૂમિમાં આવી દીક્ષા પિ તાની મેળે લેવા લાગે. આ વખતે દેવતા હાજર થઈને તેને કહે છે કે, હજી તને ભગાવળી કર્મ બાકી છે, માટે તે ભેળવીને પછી દીક્ષા લેજે; છતાં આદ્રકુમાર કહે છે કે મને ભગાવળી કમ શું કરનાર છે? રાજ્ય કદીપણ હું કરનાર નથી. અને મારા જેવા જે દીક્ષા નહીં લે તે પછી બીજા કોણ લેશે? આમ કહી તેણે પિતાની મેળે દીક્ષા સ્વીકાર કરી. આખરે ભેગાવળી કર્મના ઉદયે ચારિત્ર મૂકી બાર વર્ષ સંસારમાં રહ્યા, પછી છોકરાના મેહને લીધે બીજા બાર વર્ષ સંસારમાં રહી ફરી દીક્ષા સ્વીકાર કરી, તે પ્રભુ મહાવીર દેવ પાસે આવે છે. આવતાં રસ્તામાં કેટલા એક દર્શનકારે મળે છે, તેના મતનું ખંડન કરી આખરે પ્રભુ મહાવીર દેવના ચરણે આવી નમે છે, ત્યાં શ્રેણિક રાજા તથા અભયકુમાર પણ આવીને તેને મળે છે. પ્રભુ પાસે ફરી દીક્ષા કરીકારે છે તથા અભયકુમારની મેકલેલ પ્રતિમાજીને અંગે થયેલ પિતાને ઉદ્ધાર વિગેરે કહી સંભળાવી તેને મહાન ઉપકાર માને છે. આ બીનાને જણવનાર ઉપરને પાઠ છે. તેમાં પ્રતિમાજી મોકલવા, એકાંતમાં દર્શન કરવું અને પ્રતિબોધ પામવું વિગેરે સ્પષ્ટ પાઠ છે.
