________________
પ્રથમ ભક્તિ.
૩૫
લાવા છે, અન્નપાણું દેવું તથા બેલાવવું, ચલાવવું અન્ય દર્શનીના સાધુ સાથે ઘટે છે તે તે સંબંધી પોતે પ્રતિજ્ઞા કરે છે. વળી
“રિહંતાયા” શબ્દથી સાધુ ગ્રહણ થઈ શકે નહીં. અન્યદર્શનમાં અરિહંતના સાધુઓ ગયા હોય અને તેજ વેષમાં રહ્યા હેય તે સંભવી શકે જ નહીં. કદાચ કર્મના સંગને લઈ ભારે કમીપણાથી અન્યદર્શનમાં જેનસાધુ ગયા હોય તે પછી તરત જ તેને વેષ તેને સ્વીકાર કરે જ પડે. જેમકે આજકાલ ઘણા સ્થાનકવાસીના સાધુઓ પિતાને વેષ છોડી તપગચ્છમાં દાખલ થયા છે. પંજાબમાંથી આવેલા બુટેરાવજી મહારાજ, મૂળચંદજી મહારાજ, વૃદ્ધિચંદજી મહારાજ તથા આત્મારામજી મહારાજ વિગેરે ૨૫ થી ૩૦ સાધુઓએ તે પંથ છેડી તપગચ્છમાં દાખલ થયા છે. અને તે સંપ્રદાયને વેષ તેઓએ સ્વીકારેલ છે, પછી તેઓ કાંઈ સ્થાનકવાસી સાધુઓ કહેવાતા નથી. એ મુજબ કઈ સાધુ અન્યદર્શનમાં જાય પછી તે કાંઈ જૈનદર્શનને સાધુ કહેવાતું નથી, કારણ કે વેષ બદલી નાખવામાં આવે છે, આથી અરિહંતઈયાઈ શબ્દથી કઈ પણ દીવસે સાધુ ગ્રહણ થઈ શકે જ નહીં. વળી અન્ય ઉસ્થિય શબ્દ મૂલ પાઠમાં અન્ય દર્શનના સાધુને વાચક ખુલ્લે પડે છે. આ સાધુઓની સાથે કોઈપણ પ્રકારનો સંબંધ ન રાખો. આ સ્પષ્ટ અર્થ મુકી માત્ર પિતાની કલ્પનાથી કલ્પી કાઢેલા અરિંહંત ચેઈયાણિ શબ્દથી અરિહં. તના સાધુ લેવા, આવો અર્થ શું કઈપણ વિદ્વાનું કબુલ કરશે? વળી શાસ્ત્રમાં પણ કેઈ ઠેકાણે અરિહંત ચિત્ય શબ્દથી સાધું લીધાજ નથી, પણ જીનપ્રતિમાજી લીધા છે. આ વાત પ્રથમજ સિદ્ધ થઈ ગયેલ છે, છતાં ફરી ભગવતીજી સૂત્રના પાઠથી સિદ્ધ કરી આપું છું કે અરિહંત ચેઈયાણિ શબ્દથી શું લીધેલ છે.
ભગવતીજી સૂત્ર શતક ૩. ઉદેશે ૨ પૃ. ૨૫૬ માં પુરણનામને સાર્થવાહ પોતાના ઘરને ત્યાગ કરી તાપસવૃત સ્વીકારે છે, અને બાર વર્ષ પર્યત તિવ્ર તપશ્ચર્યા સાથે નિરસ આહાર પાણી કરી, છેવટે પાદે પગમન નામનું અણુસણ કરી અસુરકુમાર નિકાયમાં ચમચંચા
