________________
မစုစုလိုစုနနလိုနီဖုလိုနီလုနီလို
ને વિષે સન્માન કરીને પિતાને મળવાની તીવ્ર ઝંખનાથી કેટલાક લેકેથી યુક્ત સાથે સાથે ચાલ્યા.
માર્ગમાં પણ છે આવશ્યકોને પાળતે, સ્વશક્તિથી દીન અનાથાદિ ઉપર ઉપકાર કરતે. સર્વે પણ જંગમ અને સ્થાવર ભાવતીર્થોમાં પણ વિધિથી પૂજા-સત્કાર દાનાદિને કરતે, પિતાનાં માણસથી યુક્ત એ જતાં જતાં માર્ગથી ભ્રષ્ટ થયેલે રાત્રિનાં વિષે મહા અટવામાં પડે, ધર્મરહિત જીવ સંકટમાં પડે તેમ સમગ્ર રાત્રિ વિકટ એવી તે અટવીમાં ભમવાં છતાં પણ ગુરુ રહિત જીવની જેમ તે કયાંય પણ માગને ન પામ્યા.
હવે સૂર્યોદય થતાં સુધાથી પીડિત સાથે પુરુષે અજાણ્યાં ફળનાં ભક્ષણથી મૂર્ણિત થયેલાં પૃથ્વી ઉપર પડયા. આથી જ ઉભય લેકનાં સુખાથીઓને અને તત્ત્વોને અજ્ઞાત ફલને–ભેગ ગ્ય નથી.
અજ્ઞાત ફલના ત્યાગથી જીવતાં રહેલાં ઉમયે ગુરુની સ્વાભાવિક કરુણતાને વિચારી પછી તે વિયેગનાં દુઃખથી દુઃખી અને પિતાની નગરીનાં પથને ન જાણતે ભયયુક્તપણે અટવીમાં અહીં તહીં ભમતા તેણે પુણ્યરૂપી લાવણ્યની વાવડી સમી પ્રત્યક્ષ દેવતાં જેવી એક સ્ત્રીને સ્વસમ્મુખ આવતી દેખી.
સમીપ આવેલી તેણીને શ્રેષ્ઠીપુત્રે કહયું હે ભદ્રે ! વિશાલા નગરીમાં જવાનો માર્ગ તું હમણાં મને બતાવ.
સાત્વિક ભાવેને ધારણ કરતી સ્મિતયુક્ત વદનવાલી તે સ્ત્રી બોલી હે મહાશય ! તમે કહેલ માર્ગને હું જાણતી નથી. પરંતુ પલ્લીપતિની પુત્રી એવી હું કામદેવનાં રૂપ જેવાં વનચારી એવાં તમને જોઈને સખીવર્ગને ત્યાગીને કામુકી એવી હું તારી પાસે આવી છું તેથી પ્રત્યક્ષ સુખને આપતાં ભેગેને તું મારી સાથે ભેગવ.
સ્વર્ગ ફળ જેવાં સ્વાદિષ્ટ ફળ ખાઈને તું સ્વસ્થ થા. કારણ આનાં ભક્ષણથી જીવ નવયૌવનને પામે છે. પ્રથમ હું નિસ્તેજ એવી ઘરડી હતી. હમણું આ ફળથી યૌવનને પામી છું. વિષયથી વ્યાકુળ કરાયેલી હું હમણાં તારા અંગનાં સંગરૂપ અમૃતપાન વિના ક્ષણ પણ ຂໍເອເຕໍ່ເເເເເເbbobo
^ ૧૫૬ ]
