________________
•
અપાય. હું રાજન્ ! મુનિ દાનનું પુણ્ય કયાં અને યજ્ઞથી ઉત્પન્ન થયેલુ ફળ કયાં ? કયાં કલ્પવૃક્ષ અને કયાં માવળિયાનું આઢ ?
વળી હું રાજન્ ! સવજ્ઞ ધમ`જ્ઞ જીવા પેાતાનાં પુણ્ય-પાપ કોઈને આપતાં નથી. બીજાને પાપદાનથી બીજાને પાપવૃદ્ધિ થાય અને પુણ્યદાનથી પરિણામે સ્ત્રય'. પુણ્ય રહિત બની જાય. જીવા પ્રાયઃ સ્વકૃત શુભાશુભ કર્માને ભોગવે છે તે પણ પોતાનાં અંતરની ખુશી માટે જીવને પુણ્ય દાનનો વ્યવહાર છે. જે જીવને પૂર્વે અહી ધની અનુદના હોય તેણે જ પરલેાકમાં તેની અનુમાદના પ્રાપ્ત થાય છે. ખીજાને નહીં હે દેવ નગરનાં ઉદ્યાનમાં મહર્ષિ એના સમૂહથી યુક્ત નિ'થ ગુરુ ધમ સાર આચાર્ય ભગવત છે. ત્યાં જઇને ગુરુની પાસે જે તમા સમ્યગ્-દાનનું સ્વરૂપ પૂછે તે વધુ લાભ થાય.
ઢાકાથી પરિવરેલા શ્રદ્ધાયુકત રાજાએ ત્યાં જઈ વિનયથી નમીને દાન અને દૈય (આપવા યેાગ્ય વસ્તુ) ની વિચારણા કરી.
તેજ રીતે ગુરુએ કહેલુ' સાંભળીને, સમક્તિ સ્વીકારીને, તે રાજા શુધ્ધ રીતે શ્રાવકનાં વ્રતાને વહન કરનારા થયા.
ત્યારે કરી ગુરુએ કહ્યુ હે રાજન! તું જિનશાસનના વિચારમાં ચતુર એવા થા જે સુજ્ઞ માણસ જીવાજીવાઢિ તત્ત્વાનાં વિચાર કરે છે તે ક્રમે કરીને અધિકાષિક શુદ્ધ થાય છે.
ત્રણ કાળ, છ દ્રવ્ય, નવપદ્મ, છ જીવ-કાય-વૈશ્યા, તેમ અન્ય પાંચ મસ્તિ-કાયા—નત-સમિતિ-ગતિ-જ્ઞાન અને ચારિત્ર ભેટ્ઠા આ રીતે ત્રિલેાકપૂજય અરિહંતાએ કહેલાં માક્ષમાને જે બુદ્ધિમાન સર્વથા શ્રદ્ધાથી કરે છે. સ્વીકારે છે અને અતરથી સ્પર્શે છે. તે શુદ્ધ દૃષ્ટિવાળા છે.
સારૂ' એ રીતે ગુરુવચનને સ્વીકારીને તે રાજા વણુ શ્રેષ્ઠ એવાં વિશ્વભૂતિને વિષે ગુરુમુદ્ધિને ધારણ કરી પછી ગુરુ ચરામાં નમસ્કાર કરીને વિશ્વભૂતિથી યુક્ત રાજાએ ઘરે આવીને આનંદ પૂર્ણાંક ધર્મોત્સવ રાખ્યા.
[ ૧૧૭
