________________
૧૯
૧૦ હે અચિત્યચિન્તામણિકલપભૂત અનન્તાનન્ત પરમતારક વિવેશ! આપના અનન્ત પુણ્ય, પ્રભાવે સરળતા પુષ્પની મઘમઘતી મધુર સુગન્ધથી હું એ પરમ સુગન્ધી બનું કે, જાગૃતાવસ્થામાં તે માયા દુર્ગધ ન સ્પશે એ સ્વાભાવિક છે, પરંતુ સ્વપ્ન કે મૂછિત અવસ્થામાં પણ માયા તે નહિ, પણ માયા દુધને અંશ પણ ન સ્પર્શી શકે એ પરમ સરળ બનું.
હે નાથ! માયા મહા ભૂડી છે એ તે ત્રિકાલાબાધિત નક્કર સત્ય છે જ, પરંતુ માયાની છાયા પણ એવી મહાભૂંડી છે, કે તેની કલ્પના કરવી પણ અતિદુષ્કર છે. માયાધીન બને તેનું મહાભૂંડું થાય છે તે નિર્વિવાદ નિઃશંક છે જ. પરંતુ માયાની છાયાને આધીન બનેલા ચક્રવર્તિ જેવા અચ્છા અચ્છા સમ્રાટો, અને મૂછના મરેડમાં મેટા મેટા મેદકે મૂકીને હાલતા મોટા મેટા માન્ધાતા મનાતા માનવીઓનાં માન મૂકાવી મરાવી નાખ્યા. ભલભલા ભીમકાય ભડવીરેને ભ્રમરની ભ્રકુટીએ ભાન ભૂલાવી ભીષણ ભવ ભ્રમરાવર્તમાં ભ્રમણ કરાવી ફગાળી નાખ્યા. ધર્મધ્વજ લેખાતા વાદિવેતાલ જેવા વિદ્વાને અને દિગગજ પ્રકાર્ડ પડિતેના દાંત ખાટા કરી ધમરોળી નાખ્યા. જેની ચાલે ધરતી ધ્રુજે અને જેની હાકે બ્રહ્માડ ખળભળે એવા મહાબળિયાઓના પગ નીચેથી ધૂળ કાઢી નાખી. અરે, અનન્તાનન્ત પરમ પુણ્યશાળી તીર્થંકર પરમાત્માના આત્માને પણ આ માયાએ ન મૂક્યા. અનન્તાન્ત પરમાતારક શ્રી મલ્લિનાથજી પરમાત્માને આત્મા તીર્થંકર નામકર્મ બાંધીને નિકાચિત કરવાવાળા ભવમાં પણ મહામાયાને ન કળી શકો,
