________________
મસાલા ભરાવી કડકડતા ઘી તેલમાં વઘારાવી તૈયાર કરાવેલ માંસનું ભેજન અત્યાસક્તિથી વાપરે છે. આ છે રસાસ્વાદના મહાપાપની પરાકાષ્ટા.
સમગ્ર વિશ્વ બ્રહ્માંડ જેવા અનન્તાનન્ત વિશ્વ બ્રહ્માણ હોય તે તેને પણ એક સમય માત્રમાં જાણવા જેવાની અને તેને મહત કરવાનું અનન્ત મહાસામર્થ્ય અકૈક આત્મપ્રદેશે સહજરૂપે તાદા સમ્બન્ધ હોવા છતાં ત્રણ આંગળના આ ક્તિના મહાપાપે મહાભયંકર દુર્દશામાં આત્મા એ રંગે ળાઈ ગયો કે “અનન્ત કાળ સુધી ધરતીના ક્યા છેડે વસ્યા? તેનું જ આ ભાઈસાહેબને ભાન નથી રહ્યું.
હે નાથ આવી નટખટ નિર્લજ જિહા આસક્તિના કાળા કરતૂતની કમકમાટી ભરી કારમી કહાણ કરતાં કહેતાં) પણ હું ભયંકર નામેશી અનુભવું છું. અનેક સ્વયમ્ભરમણ મહાસાગરથી પણ અધિક માતાનું સ્તનપાન કરવા છતાં અને નન્ના મેરુપર્વતથી પણ અધિક ભોજન કરવા છતાં કળ ન વળી, વૃત્તિઓ તૃપ્ત અને શાન પ્રશાન્ત ન બની. જળપાનની તે વાત જ કરવા જેવી નથી. આજે પણ વાપરવા બેસું ત્યારે જેનારને તે એમ જ લાગે કે જાણે ભૂખડીબારસમાંથી જ ઊભે થઈને આવ્યું ન હોય! જાણે ભવચક્રમાં આજે પહેલીજ વાર વાપરવા મળ્યું ન હોય! એવી કારમી પરિસ્થિતી મારી છે. જે જિહવે! આ છે તારે મહાકુર દારૂણ અંજામ.
હે નાથ! લાભાન્તરાય કર્મના જમ્બર (તિવ્ર) ક્ષયશમે ચક્રવતી જેવા અતિ સ્વાદિષ્ટ, અલીઝ, મનોજ્ઞ, પરમાન્ન જેવા સુમધુર ભેજ્ય પદાર્થો, પણ પ્રતિદિન મળવા સુલભ બને તે પણ અંશમાત્ર રસાસક્તિ કે સ ગારવતા ન આવે.
