________________
યાદ રાખવું કે એક પણ ક્ષેત્રના ભાગે કોઈને પિાવવાને ઉપદેશ અપાય તે તે ઉપદેશ શાસ્ત્રાનુસારી કહી શકાય નહિ. પદાર્થના નિરૂપણમાં જેમ એક પણ ધમને ઓળવે તે તે નયાભાસનો ઉપદેશ કહેવાય છે, અને એક ધમની પ્રધાનતાએ અપાતો ઉપદેશ નયમાર્ગ ઉપદેશ કહેવાય છે, પણ સર્વધની અપેક્ષા રાખીને અપાતા ઉપદેશ જ યથાર્થ ઉપદેશ કહેવાય.
કોઈપણ ક્ષેત્રમાં દુર્લક્ષ્ય કરાવીને કે ઉઠાવીને જે ઉપદેશ અપાય તે ઉપદેશ કહેવાય જ નહિ. જૈનશાસ્ત્રમાં અખિલ કાર્યો ભવ્યજીએ પિતાની ઈચ્છાથી જ કરવાના છે. અને તેથી જ વંદના સરખા કાર્યમાં પણ શાસ્ત્રકારોએ ઈચ્છા કારણનો પાઠ રાખી ઈચ્છકાર નામની સમાચાર સુચવી, મુખ્યતાએ બળાત્કારને સ્થાન નકી એમ જણાવેલું છે. તે પછી સાતક્ષેત્રમાં દ્રવ્ય વાપરવા માટે કે બહાભિયોગ ન હોય તે સ્વાભાવિક જ છે. તેથી બીજા પ્રયજનોની માફક આ સાતક્ષેત્રને અંગે પણ સાધુને અધિકાર માત્ર ઉપદેશનો જ હોઈ શકે.
(જો કે ત્યદ્રવ્યના ગામ-ગાય વિગેરે કોઈ રાજા આદિક મનુષ્ય હરણ કર્યા હોય, અગર હરણ થતાં હોય, તેની ઉપેક્ષા થતી હોય તેનું નિવારણ કરવાની ફરજ ગચ્છની અંદર રહેલા સાધુઓ, અને ગચ્છથી નિરપેક્ષ પણે વિચરતા સાધુની પણ છે, તે પણ તે ફરજ બતાવનાર ગાથાની જોડે જ એમ જણાવવામાં આવ્યું છે કે, તે જ ચિત્યાદિકને માટે નવા આવવાના કે ઉત્પત્તિના કાર્યો
