________________
૧૩
પાંચમા પ્રકાશના આધારે નમે એ સવ્વસાહૂણું ન નથી આધિ, નથી વ્યાધિ, નથી ઉપાધિ, નથી દારિ,
નથી કૌર્ભાગ્ય, નથી ઈષ્ટનો વિયોગ, નથી ત્રાસ કે ભય, જે પુણ્યવોને જેમણે પરમ પૂજયાપાર સાધુ મહારાજાઓની સેવા ઉપાસના કરી હોય, સાધુપડના ધ્યાનરૂપ અમૃતરસના અંજનચી અજાયા છે મનરૂપી નેત્રો જેમનાં, તેમને ચારગતિનું વૈવિધ્ય ખરૂપ
અન્ધકાર અધાપાનું કારણ થતું નથી. મો “માતા” એટલે સર્વસંગના ત્યાગ કરનાર
શગદ્વેષાદિ અન્તર શત્રુઓથી નહિ લૂંટાના, અને માક્ષલક્ષ્મી કટાક્ષાપૂર્વક જવામાં ટેવાયેલા મુનિવરો
અત્યત આનદ પામે છે. લે લોભરૂપી વૃક્ષને ઉમૂલન કરવામાં (ઉખેડી નાંખવામાં)
નદીનાં મહાગ જેવા નિરતિચાર લોકોત્તર ચારિત્રવાળા, અને લોકોમાં ઉત્તમોત્તમ ગણુતા “અરિહંત, સિહ, સાધુ અને ધમ” આ ચાર વસ્તુમાં ત્રીજા ઉત્તમ ગણાતા “મુનિવરો” અમાશે પાપને નાશ કરનાર થાઓ.
એ એકાન્તમા મુનિવર મૂળતરગુણ સમૂહરૂપ વાટિકા
(ઉદ્યાન) માં મનમૃગ સાથે સવેચ્છાએ કીડા કરે છે, અર્થાત આમરમણુતામાં ૨મે છે,
