________________
અતિ પ્રારા વિવિત્રની
શુદ્ધ અખંડ અક્ષત ગ્રાહી, સ્થાવર વિશાળ; પૂરી પ્રભુ સન્મુખ રહું, ટાળી સકળ જાજાળ.
સ્વસ્તિક આલેખનની સમીક્ષા શ્રી સમ્યગદર્શન, જ્ઞાન, ચારિત્રનું આત્યંતિક એટલે સપૂર્ણ આરાધન થાય, તે જ સર્વ કમનો અન્ત, ચાર ગતિને અભાવ અને પંચમગતિ પ્રાપ્ત થવારૂપ સિદ્ધશિલા ઉપર વાસ થાય. એ શુભ હેતુથી અક્ષરમો સ્વરિતક આલેઅતાં પહેલાં સર્વપ્રથમ શ્રી સમ્યગુલશન જ્ઞાન ચાગ્નિની પ્રાપ્તિરૂપ ત્રણ અક્ષતપુંજ કરી, સિદ્ધશિલા નિમિત્તે એક અક્ષતપુંજ કરી. ચાર ગતિના છેદરૂપ અક્ષતપુંજ સ્વસ્તિક આલેખી, અન્તમાં સિદ્ધશિલા નિમિત્તના અક્ષતપુંજની અષ્ટમીના અર્ધચન્દ્ર અર્થાત્ અધમોદક જેવી - આ રીતની સિદ્ધશિલા આલેખી, તેના ઉપર સિદ્ધપરમાત્મારૂપ પંક્તિબહ અક્ષત મૂકવા. આવું દીવા જેવું સ્પષ્ટ વિધાન હોવા છતાં વિધિમાગની અજ્ઞાનતાના કારણે બહુલતાએ સર્વ પ્રથમ સિદ્ધશિલા આલેખી પછી ત્રણ પુંજ કરી અતમાં સ્વસ્તિક આલેખે છે એ જ “મહાશયમ”.
રત્નત્રયીની આરાધના વિના ચાર ગતિનો સૂરે અને સિદ્ધ પરમાત્મા થયા શી રીતે ? અને સિદ્ધ પરમાત્મા થયા પછી સિદ્ધશિલા ઉપરથી નીચે ઉતરી ત્રણ પુંજ અને સ્વસ્તિક આલેખવાની કઈ આવશ્યકતા એ જ સમજાતું નથી એ ઉપ રથી સુ મહાશયે વિધિકમ સાચવવા પૂર્ણ ઉપયોગશીલ
