________________
सर्व च कूटं कुटिलाशयानां, यत्रापि कुत्रापि च दृश्यते तत् । शुद्धं तु यस्यास्ति मनः पवित्रं,
तस्यास्ति सर्वं च गुणोघरत्नम् ॥५॥
જગતમાં પરિવર્તન થઈ રહ્યું છે.. સહજતા ચાલી ગઈ કુત્રિમતા આવી રહી છે. શરીરનું સહજ સૌંદર્ય નષ્ટ થઈ રહ્યું છે. પ્રસાધનેથી કૃત્રિમ સૌંદર્ય શોભી રહ્યું છે. અરે! એક ચિંતકે કહ્યું છે કે, માનવ બે જાતને હેય છે. એક કૃત્રિમ યાને દેખાવનું...મનમાં તે મલીનતાની મેશ ભરી હોય છે. પણ મુખમાં તે મધુરતાનું માખણ હેય છે... પરંતુ જ્યારે કથની અને કરણીમાં અંતર દેખાય છે ત્યારે તેને કુટિલતાનું કુદર્શન થાય છે. જગતમાં આવે તે ઘણેય માનવસમાજ મળે છે. મનસ્યક, વચસ્પેક, કાયસ્પેક. મહામના મહાત્માના મનના ક્યારામાં ગુણેનાં સુમને પ્રફુલિત થાય. ગુણેના રને ઝગમગે તે આન્તરિક સહજ સૌન્દર્યવાળા હોય છે. આવા
पूर्वग्रहग्रस्तविलक्षचित्ताः, कुमार्गरागाः कुविचारपुष्टाः । जाता हूयनेके सुकुलोपपन्नाः , पदे पदे सन्ति कलौ विचित्राः ॥६॥
