________________
[૨૧] ભોગવવા આવતા નથી. માટે હે આત્મન ! કાંઈક સમજ. બીજાઓને માટે પાપના પાટા બાંધી દુ:ખી ન થા, અને ન્યાયથી ધન ઉપાર્જન કરી યથાશક્તિ ધર્મકાર્યોમાં તેનો વ્યય કર, કે જેથી તારે પરિશ્રમ ફલીભૂત થાય. ૨૮. अह दुक्खियाई तह भुक्खियाई जह चिंतियाइं डिभाई तह थोपि न अप्पा, विचिंतिओ जीव! किं भणिमा?॥ सं. छाया-अथ दुःखितास्तथा बुभुक्षिता यथा चिन्तिता डिम्भाः। तथा स्तोकमपि नात्मा, विचिन्तितो जीव ! कि भणामः ॥२९॥ | (ગુ. ભા.) હે જીવ! તેં મૂઢ બની “અરે ! આ મારા બાળક દુખીયા છે, ભૂખ્યા છે, વસ્ત્ર રહિત છે ઈત્યાદિ રાત્રિદિવસ ચિન્તવન કર્યું, તેઓને પડતી અગવડે ટાળવા ઈલાજે લીધા. પણ તેં તારા આત્માની થોડી પણ ચિન્તા કરી નહીં કે મેં મારા આત્માનું શું સાર્થક કર્યું ? કેવલ રાત્રિ-દિવસ પરભાવમાંજ મગ્ન રહ્યા. તું મૂઢ બન્યો છે! તને કેટલો ઉપદેશ આપીએ ?–વધારે શું કહીએ ? ર૯. खणभंगुरं सरीरं, जीवो अन्नो अ सासयसरूवो। कम्मवसा संबंधा, निबंधी इत्थ को तुज्झ ॥३०॥ હં. છાયા-લગમ રારી, ર્નાડ શાશ્વતર !
कर्मवशात् सम्बन्धो, निर्बन्धोत्र कस्तव ? ॥३०॥
