________________
૧૩
ધરાવતાં હતાં. અને કાઇનુ ંય ભલું કરવાની તકને તા જરાય જવા દેતાં જ નહી.
•
આવું અપૂર્વ જીવન જીવી શકવા માટે પણ ધણા ભવાની તૈયારી અને તેને લગતી યે!ગ્યતા ક્રમે ક્રમે મેળવતાં આવ્યાં હોય એમ ચાસ માની શકાય અને તે બધાંના પ્રતિકરૂપે જ આ જીવન આવું એધપ્રદ નીવડયું એમ આપણે જરૂર કલ્પી શકીએ.
તેમનાં દરેકે દરેક ચાતુર્માસમાં વિશિષ્ટ અને મેષપ્રદ કાર્યા ઘણાં થયાં છે તે બધાંનું વધુન કરવું આવશ્યક તા જરૂર છે પણ વિસ્તારના ભમથી વન કરવાની અશકયતા દિષમીરી સાથે જણાવવી પડે છે.
ગુરૂ મહારાજની તખીયત વધારે ને વધારે બગડી, છેવટે નજ સુધરી અને તેઓશ્રી પાલીતામાં જ ભાગશર શુદ્ધિ હું એ કાળધમ પામ્યાં તે વખતે મુશ્રીજી મહારાજને તો જાણે મહાન આધાર તૂટી પડયા હોય, જાણે મહાન વિજળી પડી હોય તેવા આવાત લાગ્યા અને સનસાન બની ગયાં પણુ છેવટે જૈનત્વ અને તેમાંય એક અદ્ભૂત સાીત્વ વસેલું હાવાથી શાકમાં જ દિવસા વીતાવા અનાવશ્યક ગણી પૂ॰ દાદી ગુરૂણીજીનાં અગ્રણી શિષ્યા પૂ॰ ચાશ્રીજીની આજ્ઞા શિશમાન્ય કરી અને ગુરૂણીજીના વિશાલ સાધ્વી સમુદાયને સુ ંદર રીતે સાચવવા લાગ્યાં અને પેાતાના અંતરાત્માનું ગમે તેમ થવા છતાં ગુણીજીની ખેાટ (જો કે સૂર્ય વાદળમાં ક્રુપાઈ જતાં પ્રકાશ જરૂર ઝાંખા પડે) બીજાને ન દેખાય તેવી રીતે સાધ્વી સમુદાયની સ્થિરતામાં તર બન્યાં અને શાંતિ નિમિત્તે ઘણાં ગામામાં અઠ્ઠાઈ મહોત્સવ તથા શાન્તિ સ્નાત્રો કરાવ્યાં.
પૂ॰ સુશ્રીજી મહારાજનાં લગભગ ઘણાંખરાં ચાતુર્માસ દાદી ગુરૂણીજીની નિશ્રામાંજ થયાં હતાં અને તેથી જ તેમનામાં સાતજિક અને સાંભધિક મુણા ખીલી નીકળ્યા હતા, કારણુ કે, અનેક
