________________
[૨૨] ( શ્રી ઉત્તરાધ્યયનના શમા અધ્યયન ઉપરથી)
પ્રમાદ ન કરવા વિષે સઝાય સમવસરણ સિંહાસને જી, વીરજી કરે રે વખાણ; દશમે ઉત્તરાધ્યયનમેં જી, દીયે ઉપદેશ સુજાણ.
- સમયમે ગાયમ ! મ કરે પ્રમાદ. વીર શિર શિખવે છે, પરિહર મદ વિખવાદ સ
એ આકણું જિમ તરુ પંડુરx પાંદડે છે, પડતાં ન લાગે વાર; તિમ એ માણસ જીવડે છે, થિર ન રહે સંસાર. સ. ૨, ડાભ અણું જળ સને+જી,ખિણ એક રહે જળબિંદ; તિમ એ ચંચળ જીવડે છે, ન રહે ઈદ નરદ. સ. ૩ સૂક્ષ્મ નિગોદ ભમી કરી છે, રાશિ ચડે વ્યવહાર; લાખ ચોરાશી છવાયોનિમાં જ, લાધે નરભવ સાર. સ. ૪ શરીર જરાએ જાજરે જી,શિર પર પળિયાં રે કેશ; ઇકિય-બળ હીણું પડ્યાં છે, પગ પગ પેખે કલેશ. સ૫ ભવસાયર તરવા ભણી છે, ચારિત્ર પ્રહણ પૂર; તપ જપ સંજમ આકરાં જ, મેક્ષ નગર છે દૂર. સ. ૬ ઈમ નિસુણ પ્રભુ દેશના જી, ગણધર થયા સાવધાન પાપ પડળ પાછાં પડ્યાં છે, પામ્યા કેવળજ્ઞાન. સ. ૭ ગૌતમના ગુણ ગાવતાં જ, ઘર સંપત્તિની કોડ; વાચક શ્રીકરણ ઈમ વદે છે, પ્રણમું બે કર જોડ. સ. ૮
જ સમયમાત્ર ૪ પીળું થઈ ગયેલું. તે ઝાકળને | ધોળા : વહાણ
