________________
[१०७] गम्यम् । तृप्तिः सन्तुष्टिः, त्वया न प्राप्ता नासादिता तमाहारं अशनादिभेदतः चतुःप्रकारमपि त्वं त्यजेति सम्बन्धः ॥५९॥
ગૌચા−હે જી ! તેં સુરશૈલ જે મેરૂપર્વત તેના સમુક્રાયરૂપ પર્વતા તેથી પણ અધિક અશનાર્દિક ચાર પ્રકારના આહારા ભાગવ્યા છે—ખાધા છે, પણ તેથી તને તૃપ્તિ થઈ નથી તેથી હવે તું તે ચારે પ્રકારના આહારોને તજી દે. ૫૯ जो सुलहा जीवाणं, सुरनरतिरिनरयगइचउक्के वि । मुणिउं दुलहं विरई, तं चयसु चउव्विहाहारं ॥६०॥
।
'जो सुलहा जीवाण० य आहारः सुलभः सुप्रापः जीवानां प्राणिनां सुरा देवाः, नरा मनुष्याः, तिर्यञ्चो जलचरादिभेदाः, नारकाः प्रतीताः । एतल्लक्षणगतिचतुष्केऽपि 'मुगिउं ति' इति ज्ञात्वा मनसा विभाव्य, दुर्लभां दुष्प्रापां च विरतिं, तत्परित्यागं, तमाहारं त्यज चतुर्द्धाऽपि इति पूर्ववत् ॥ ६० ॥
गाथार्थ:- वोने सुर (देवगति), नर ( मनुष्यगति ), તિય ચ (જળચરાદ્વિતિય ચગતિ ) અને નારગતિ કે જે પ્રસિદ્ધ છે એ ચારે ગતિમાં જે આહાર સુલભ છે, સુપ્રાપ્ય છે તેમજ તેના ત્યાગરૂપ વિરતિ દુર્લોભ છે.દુષ્પ્રાપ્ય છે એમ સમજીને તે ચારે પ્રકારના આહારને તજી દે, ૬૦. छज्जीवनिकाय वहे, अकयंमि कहंपि जो न संभवइ । भवभमणदुहाहारं तं चयसु चउव्विहाहारं ॥ ६१ ॥
