________________
॥
॥
जणियं-तुह सेवाकालमाणमिणं. ॥४९३ ॥ एत्तिय उवहाणाओ-घडाओ तं निसेवमाणस्स, नय दंसणमुवलर्क-कहिंचि तुह देव चक्षणाणं. ॥ एव ॥ सकयएणुयाइ तेणं-पुव्वुवयारे मणे सरतेणं, नणिओ संतुठमणेणं-जद्द मग्गाहि वर मेगं. ॥ ४ ॥ आपुछिय नियत्नजं—पना मग्गामि जं पियं तीसे, श्य जणिकण म
गो-नियगेहं. पुचिया सा य. ॥ ४९६ ॥ अइनिनणबुद्धिजुत्ता -पाएण हवंति (इत्थ ) नारीओ, तो चिंतिय मेईए-बहुविहवो परवसो होहो. ॥ Hए ॥
श्री उपदेशपद.
प्रकारनी सहायता आपी हती, अने तेनापर ते नारे जक्ति राखतो हतो तेयी तेणे तेनी परम प्रीति मेळवी हती.
परंतु ते वखते त्या राज्याभिषेकनो महिमा चालतो हतो एटले तेने दरवाजामा प्रवेश नहि मळवाथी ते बार वर्ष लगी चक्रवर्ति ने जोवा पाम्यो नहि. नए त्यारवाद तणे घारपाळनी खूब सेवा करवा मांझी, एटट्ले तेनी कृपायो बारमे वर्षे राजाने जोयो. ए वीजा आचार्यो एम कहेछे के ज्यारे ते चक्रवर्तिना दर्शनने पण न पामी शक्यो, त्यारे तेणे एक लांबा वांसमां जूना खासमा बटकाव्या. ४ए? पढी राजा बाहेर नोकळ्यो ते समये तेना जे निशानदारो - ता तेमां ते खूब जोरथी दोरीने पेशी गयो. ए२ हवे राजाए ते निशान जोइ विचार्यु के आ ते वळी शंछ ? - थी तेणे तमने पूज्युं एटले ते बोल्यो के ए तमारी सेवामा जे वखत वीत्यो तेना निशान छे. ४५३ तमने सेवतां आटला खासमा घसाया डे पण हे देव तमारा चरणना दर्शन मळ्या नहिं एव त्यारे राजा कृतज्ञपणाथी तेना पूर्वे करेला नपकार मनमां याद लावी संतुष्ट थइ बोल्यो के हे नद्र तुं एक वर माग. ४५ ते वोच्यो के हुं मारी स्त्रीने पूछी तेने जे प्रिय हशे ते मागीश, एम कही ते पोताने घेर गयो. पछी तेणे स्त्रीने पूठी जोयु. ए६ हवे स्त्रीओ पाये अति निपुण बुधिवाळी होय डे, तेथी तेणीए विचार्यु के एना पासे बहु विनव थशे तो ए परवश यइ पम्शे. ए७ तेथी तेणीए कयु के तुं द
+
