________________
सारो, एयारिसो हम्मिय–कहिओ अब मित्थ विसएहिं-॥ ३६९ ॥ दारुणपरिणामहिं–ताएणं मन्नियं इमं सव्वं, नानगवल्सहयाए-विमुक्तनियदहसोक्खाओ. ॥ ३७० ॥ तस्सेव नोयणाई-विचिंतयंतीन जाव चिटामो, ता वालदिणे पुहविं-गामागरसंकुलं तेण, ॥ ३७१ दिदा नमंतएणं--अम्हाणं नानगेण पुप्फबई, तुह मानवस्त धूया-कन्ना ता रुयखित्तमणो. ॥ ३७ ॥ हरिऊण मागो तीइ दिदि मसहंतो गो विजं, साहे वंसकुकंगयंमि जं पुण इनो नवरि. --॥ ३७३ ॥ तं नवओ नायं चिय--तुम्ह सयासान तंमि कामि, आगम्म सामपुव्वं--पुप्फवईए इमं जणियं. ॥ ३७४ ॥ पंचालसामिपुत्त--पई पव्वळेह तुम्ह जो नाया, सो अत्रियख
ग्गवावारणेण इमिणा खयं नीओ. ॥ ३७५ ॥ ता सोयनिब्जराओ--बहिरीकयअऊंखवाणो पमीगयो. ३६७-३६७ ए टांकणे अम्हे का के, हे तात ! आ संसार एवोज छे माटे एनी नयंकर परिणामवाळी मोऊमजा बोझवी सारी -ए वधी वात पिताए कबून राखी. अने अमो नानी प्रीतिना बोधे पोताना शरीरना मुखनो त्याग करीने रहेवा लागी. ३६५-७० अमो तेना माटे नोजनादिकनी सजाळ लेती रहेती हती. एवामां एकवेळा गामनगरयी जरपूर पृथ्वीपर फरता अमारा ते नाइए तारा मामानी पुत्री पुष्पवती कन्याने जोइ. तेना रूपथी तेनं मन खेंचायु. 3७१-39२ तथी ते तेने हरी लाव्यो, पण तेनी नजरने नहि सहीशकतो थको ते ४ विद्या साधवा वांसना कुंम्मा पेठो. त्यारवादनी हकीकत तो तमने मालमज जे. हवे ते वखत तारी पासयी अमारी पासे
आवी पुष्पवतीए मीग वचनोयी अमने आ रीते कयु. ३७3-3७४ तमो आ पंचानदेशना राजाना कुमारने पति तरीके स्वीकारो. तेणे तमारा नाइने तरवार अजमावतां नूलथी मारेलो . 3७५ त्यारे शोकना
श्री उपदेशपद.
