________________
॥ ५५॥
छिलकुक्कुम–मह तच्चवणेसु दिदाओ.- ॥३ए ॥ सएहान लोहमश्यान-सूझआओ नहेसु बचाओ, तो बुद्धिरण णायं-जह विन्नाओ वश्यरो मे. ॥ २४० ॥ सणियं समीवदेसं-तस्सा गंतूण नासियं तेण, मा पयासु वश्यर मेय-मध्यगं ते पयवामि. ॥ २४१ ॥ पणतक्खस्स, वरधणू-नणा मेत्था न किंचि पेन्वामि, तह बुधिलो न याण-जहा तहा सन्निओ श्यरो. ॥ श्व२ ॥ तेणावि कमियाओ सूईओ तह नहग्गग्गाओ, आनेविओ तो पुण–स तंबचूमो, पराजिणिओ॥श्व३ ॥ पमिकुक्कुमो स बुछिललक्खोविय हारि मागो ताहे, जाया दोवि सरित्या-सागरदत्तो य बहुतुदो.-॥ ॥ ते दोवि नेइ नियमंदिरंमि आरोविडं रहं रम्म, विहिओ चियपरिवत्ती-ते तत्थ नयंति केवि दिणे. ॥ ४५ ॥ तन्नेहनि
श्री उपदेशपद.
र त्यारे बुद्धिन जाणी गयो के मारो प्रपंच एणे जाण। सीघो छे. २३७--२३५--२४० त्यारे बुद्धिने हळवे रहीने मंत्रिकुमार पासे आवीने कयु के, आ वात तु पाधरी नहि करे तो एक लाखनो जे पण छे, तेमांयी अर्धं तने आपुं. त्यारे वरधनु जणाववा लाग्यो के, अहीं कंऽ मने देखवामां आवतुं नथी, अने ते साये बुछिन न जाणे तेम सागरदत्तने संझा
करी खरी वात पण जणावी दीधी. २४१-२४२ बाद सागरदत्ते बुद्धिलना कूकमाना नखोमां बांधेसी सोयो खेंची लीधी 5 अने फरीने समाइ शरु करावी, तेमां तेना कूकमाए बुद्धिसना कूकमाने हार खवरावी, एथी बुद्धिन पण एक लाख ॐ हार्यो, एटट्ले बन्ने जण खरखा थया. आयी सागरदत्त घणो खुश थइने ते बन्नेने सुंदर रथपर चमावीने पोताने घेर तेकी
गयो. त्यां तेओ यथायोग्य आदरमान पामी केटनाक दिवस रह्या. २४३-२४४-२४५ तेत्रो तेना स्नेहना लीधे त्यां
