________________
॥४०३ ॥
खं दत्वा सूचयति यथा दीर्घ मार्ग प्रतिपद्यस्वेति. तथा कौंचस्य मंगनाथ स्नानस्य प्रदक्षिणतयोत्तार्यमाणस्य प्राक् तदांनी पइवाणित्ति प्रतीपुरूपतयोत्तारणं कृतं
–प्रतिकूनं संप्रति ते राजकुसमिति लेख्याचार्यप्रणामनं कदाचार्यस्य शाट्यादीनां समर्पणं कुर्वतां अवधे अव्यापादनेद्यापि राज्ञा वधेऽकियमाणे इत्यर्पः–तथा शीता शामी इत्यादिना प्रकारेण सुशिष्याणां कृतज्ञतया सुंदरांतेवासिन्नावं प्राप्तानां वैनयकी बुद्धिःसंपन्ना . निःसृतश्चासावनुपहत एव. (७)
(मूळगाथा)-णिव्वोदे पोसियजार-खुरकए रत्तितिसियदगमरणे, उज्ज णणावियपुबा–णाए तयगोणसुद्धो. ॥ १५ ॥
- (व्याख्या )-निव्वोदे इति नीबोदकेशाततयोपन्यस्ते-पोसियजारखुरकए जमा थयो तेयी राजाए बोलाइने तेने मारवानी इच्छा करी ते वातनी ते राजाना पुत्रोने खबर पनी त्यारे तेमणे विचार्य के जन्म आपनार, जनोइ आपनार, विद्या आपनार, अन्न आपनार, तथा जयथी बचावनार ए पांच बाप कहेवाय छे एम कृतझपणायी नीतिनुं वाक्य याद करीने तेमणे विचार्यु के कोइ पण उपाये एने वगर जोखमायो आ ठेकाणेयी रवाने करवो. तेथी ते ज्यारे जमवा आव्यो अने तेणे नावानुं कपहुं माग्युं त्यारे ते सूकेलु होवा छतां तेमणे कडं के सामी तो थेमी छे एटने के तने यहुँ पामवानुं छे तथा दरवाजानी सामे लावू घास धरी सूचव्यु के सांवे रस्ते रवाने थइ जा, तया पूर्वे मंगळ माटे न्हाएलाने सवळी बाजु ऊतारवामां आवता कौंच ( कुंजना आकारना कलश ) ने अवछं ऊतायु.
ते वके सूचव्यु के दरबारनी तारा पर इतराजी छ. आ रीते ते कळाचार्यने हजी राजाए मार्यो न हतो तेटला
श्री उपदेशपद.
