________________
॥३६॥
स मे ताओ.-॥३॥ तइया तुमं विमग्गसु-तुरयं कालं परिक्ख मानिनणं, कहि
ओ य एसुवाओ-वीसत्थेसुं तुरंगेसु. ॥ ४॥ जो तुरओ संतासं–नो वच्चइ तत्थ तं विमग्गसु, तेणावि पमिसुयं तीइ-वयण माणंदियमणेण. ॥ ५॥ वेयणधणावसरे -पुष्विपि परिक्खिए उवे तुरए, सो मग्गइ तो नास-अस्साहिबईवि सप्पणयं. ॥६॥ एएसिं अस्साणं-मज्के एए तुरंगमा लठा, ता जइ एए गिण्हसि-ता सव्वे किं न गिण्हेसि ? ॥ ७॥ सो नण न सव्वेहि-पोयणं मज्ज, चिंतियं ताहे. अस्साहिवेण जहएस-दारो लक्खणनिहाणं. ॥ ७ ॥ कहमन्नह एएसिं-अस्सेसु श्मस्स वीसमइ दिठ्ठी, ता नियधूयादाणेण-गेहजामानो कज्जो. ॥ए॥ कहियं नियनजाए-सा नेबइ तो नणाइ हे मुझे, बक्खणजुत्तो एसो-होही मे गेहवुढिकरो . ॥ १० ॥ सुण एत्थमुदाहरणं-जह वट्टइ एत्य दारगो कोवि, नियधूया मा
श्री उपदेशपद.
मान्य करी (३-५-५) बाद पगारना टांकणे तेणे अगाजयी परखेना बे घोमा माग्या. त्यारे अश्वपति प्रीतिपूर्वक बालवा लाग्यो के-६ आ बधा घोमाओमां ए वे घोमाज सौयी सरस डे, माटे जो ए वे तुं ले तो बधा कां लेतो नथी?
ते बोन्यो के बधातुं मने का काम नथी. त्यारे अश्वपतिए विचार्यु के आ बाळक बनणवंत लागे जे. ७ नहि तोए घोमा। ओ ऊपर एनी नजर केम खूचे, माटे एने आपणी दीकरी आपीने घरजमा करवो जोइए. ए ते वात तेणे पोतानी स्त्रीने कही त्यारे तेणीए नामरजी बतावी एटले अश्वपति तेने कहेवा लाग्यो के अरे जोळी, आ लक्षणवंत शख्स ने, माटे । आपणा घरनी आबादी करशे १० हां एक उदाहरण आपुं बुं ते सांजळ:–कोइ एक छोकरो हशे तेने तेना मामा
४७
