________________
॥३१॥
सरुवो नरो एगो-॥ ७० ॥ लोयप्पवायवसओ-एसो किक्ष कोई एत्थ सव्वन्न, निच्छयमिमं धरंतो-मणंसि पुच्छेन माढत्तो. ॥ ७१ ॥ ताहे जणिो जयजीवबंधुणा जगवया जहा सोम, वायाइ पुच्च बहवे सत्ता जं बोहि मुवति. ॥ ७॥ एवं नणिोवि स सज्जमाणमाणसवसेण पमिन्नणश, जयवं जा सा सा सा-आमति परूविए पहुणा-॥ ७३ ॥ पत्नण गोयमसामी-जासासासत्ति किनणिय मिमिणा, उहाणपारियावणिय-माह एयस्स तो जयवं. ॥ ४ ॥-जहा-जंपा णामेण पुरी-पुरोगमा पुरवराण मिह अस्थि, इत्योसोलो परिवस-तत्य एगो सुवमारो. ॥ ७॥ सो पंच सुवालसए-दाऊणं कामगाण जा जत्य, रूवगुणमणहरायो
-सगनरवं तान परिणे, ॥ ७६ ॥ एवं पंचसयाइं–तासिं संपिंझियाई, पत्तेयं, कारेनीचे मुजब तेनी आयंत सूधीनी हकीकत कही बतावी.-७४ ते आ रीते के यहां चंपा नामे सरस नगरीओमा प्रथम पंक्तिए गणाती नगरी छे. त्या स्त्रीओ तरफ अाशक रहेनार एक सोनारो रहेतो हतो. ७५ ते सोनारो ज्या ज्यांनी कन्या प्रोमा जे कन्या अधिक रूपवाळी जणाती तेने माटे पांचसो सोनाम्होर आपीने तेने परणतो. ७६ एम ते पांचसो कन्यायापरण्यो अने दरेकना तिक्षक पर्यंत चौद चौद अलंकर कराव्या. ७७ हवे ते जे दिवसे जेणीना साये लोग जोगववा इच्छ तो ते दिवसेन तेणीने सर्व अलंकार आपतो पण बीजा दिवसोमा आपतो न हतो. ७० वळी ते अत्यंत वहेमी होवाथी क्यारे पण पोतानुं घर छोकी बाहेर जतो नहि तेमज बीजा कोइ मित्रने पण घरमां पेसवा देतो नहि. ७ एक वेळा ते तेना मित्रना घरे अति आग्रहने लीधे कोइ उत्सवप्रसंगे गयो. त्यारे तेनी स्त्रीआए विचार्य के घणा लांबा काळे आज जेमतम करी एकांत मळी छे, माटे चालो न्हाइए, सारां कपमा पहेरिए तथा अलंकार सजीए. ७०-७१
श्री उपदेशपद.
