________________
॥३३॥
आणाविजंता निचमेव खिजति चित्तेण. ॥ ए॥ कत्तोचिय अवराहा-एगो भूमीवई सपरिवारो, उदालियनियदेसो-विहिओ देसंतरावासी ॥ १० ॥ पत्तो उजेणीए --जायो सेवापरो तदहिवणो, जणियं च अमया तेण निचाणाश्नग्गेण.॥ ११ ॥ उज्जेणिराइणा-" नत्यि एत्थ सो कोइ अंकुसं अहं, जो इममुदाधिरायं-अवणेजा सिरसमारूढं. ॥ १२ ॥ तो तस्सेवगरन्नो-जणियं पुत्तेण गरुयखारेण, साहमि इमं कजं-जइ विहिबलं तुमं वहसि. ॥ १३ ॥ तो तेण अणुन्नाओ-स कंकलोहस्स कत्तियं व्वेत्तुं, चनिनो पारविपुत्ते--पत्तो य कमेण तो रन्नो-॥ १४ विहिया सबाहिरब्नंतराइ परिसाइ सेवगजणस्स, जचिया सेवावित्ती-नय बद्धो चिं. तियावसरो.॥१५॥ सो पुण उदायिराया-अमिचनदसिदिणेसु सव्वाई, मोत्तूण रजक
श्री उपदेशपद.
श्रो पर हुकम चन्नाव्याथी तेस्रो हमेशां मनयां खिन्न रहेता हता. ए एवामा कोइएक राजाए कंइ अपराध कर्यो एथी तेनो देश खालसे करी तेने सपरिवार देशनिकाल करवामां आयो. १० ते राजा जज्जेणीमा प्रावी त्यांना राजानी सेवामां रह्यो. बाद एक वखते हमेशां हुकम ऊगववाथी कंटाळेना नज्जेणीना राजाए जणाव्यु के एवो कोइ अमोने अंकुश मळतो नथी के जे आ माया पर चमी वेला उदायिने दूर करे. ११-१२ त्यारे ते सेवक राजाना अति खारीला पु
जणाव्यु के जो तमे मारी पूठ पकमो तो ए काम हुं कररी आपुं. १३ त्यारे राजाए तेने मंजुरी आप) एटले ते तीखा लोखंमनी छर। लश्ने पाटलिपुत्र नगरमां आवी अनुक्रमे राजानी बहारनी अने अंदरनी बेठकमां चाकर रही चाकरी करवा लाग्यो, पण तेने जोइतो लाग मळी शक्यो नहि. १४-१५ हवे ते नदायिराजा आउम अने चौदशना दहामे स