________________
॥१७॥
घेत्तूण पहावियं आगएण मुंमावियो कुमरो ॥ ६५ ॥ वत्थे कसायरत्ते--निवासियो पट्टएण बछो य, चनरंगुत्रेण वत्थे--सिरिवत्यो लच्छिकुल निनो ॥६६॥ वेसविवज्जासामो-वरधणुणाविय को परावत्तो, जइ कहवि दोहराया-जाणेज्ज हणेज तो अम्हे. ॥ ६७ ॥ श्य संजमं वदंता-तप्पनियारं तहा कुणं ता य, गामंतो संपत्ता-एगाओ माहण गिहाओ,-॥६७ ॥ निग्गम्म दासयेमेण-नासिया भुंजहेह गेहंमि, जुत्ता तत्य निवोचियनीईए तदव साणंमि,--॥ ६ए ॥ एगा पहाणमहिवा-कुमरस्स सिरंमि अक्खए देश, नण य बंधुमईए--कामा वरो श्मो होहि. ॥ ७० ॥ अच्चंतं णिगगोवणपरेण नणियं अमच्चपुत्रोण, किं अस्त कए हिजइ-- खेत्रो मुख्वस्स बयस्स ॥ ७१ ॥ नफुटबलोयणेणं-जणियं घरसामिणा सुणसु सा
श्री उपदेशपद.
तेनी पासेथी कुमारनुं मायुं बोमाव्यु. तेमज नगवां कपमा पहेराव्यां तथा चार आंगळना पाटायी छातीपरतुं श्रीवत्सर बांधी बीधु. ६५-६६ तनी वरधनुर पण पोतानो वेश बदली नाख्यो, एम धारीने के जो कोइ रीते दीर्घराजा जाणशे तो ते । मने मारीज. नाखने. ६७ एम संभ्रम धरी तेनो प्रतिकार करता तेश्रो गामनी अंदर आव्या एटले एक ब्राह्मणना घरमांधी एक चाकरे नोकळीने तेमने कह्यु आ घरमां तमो जमो, तेयी तेश्रो राजाने योग्य आदरमानथी त्यां जम्या. बादएक नली स्त्रीए कुमारना कपाळमां चांदलो करी चोखा चोड्या अने बोलीके बंधुमतीकन्यानो आ वर थशे -६७ -६५-७० त्यारे मंत्रिकुमार पोताने खूब-छाना राखवामाटे बोल्यो के श्रा मूर्ख बटुकना माटे का हेरान थाओ गे? ७१
R
