________________
॥२७॥
POOR
या हवई.॥४॥ नण महाराओ-तं कायव्वं ति मनत्रियकरहिं, पमिसुय मिमेहि समए–नवविष्ठा नोयणस्स कए. ॥ ५॥ तत्तो य नायणाई-पायसन्नरियाई तेसि दिन्नाई, जाय पवत्ता नोत्तुं-मुक्का पारधिसुणगाओ. ॥ ६ ॥ सवरुदचरणा
-थालानिमुहं समागया जाव, सेणियवज्जकुमारा-ताव नएणं पनाया ते. ॥ ७॥ सेणियकुमरेण पुणो–घेनूणं तेसि ताई थालाई, खित्ताइं अग्निमुहाई-बग्गा ते पायसे तम्मि. ॥ ७ ॥ जुत्तं नियथातगयं—पायस मेएण धीरचित्तेण, दिछो एस वश्यरो-निवेण तो तंमि संतुट्टो. ॥ ९॥ नूणं सुनिनणबुद्धि--एस कुमारो जमेव वसणेवि, नो चुको नियकज्जा-धरिया सुणगावि संतोसे. ॥ १० ॥ एवं रज्जान इमो
-खोहिजंतोवि अन्नराहि, नो रजपरिच्चायं-काही दाणप्पयाणाओ. ॥ ११ ॥ धशे. ४ तेमणे हाय जोगी कबूट्युं के तमो कहोगे तेम करशुं बाद समय थतां तेश्रो जमवा बेगा. ५ त्यारे दूधपाक NT थी नरेला नाणा तेमने देवामां आव्या. हवे जेवा तेश्रो जमवा लाग्या के पारधीना कूतरा बूटा मेळववामां आव्या. ६ तेओ सिंहजेवा पंझावाळा होइ जेवा थालो पासे आव्या के श्रेणिक शिवाय बीजा कुमारो मरीने त्यांची ऊठी नाग. पमतु श्रेणिक कुमारे तो तेमना थाळ खेंची कूतराआनी सामे धकेच्या एटले तेओ तेमानुं दूध पाक खावा वळगी गया.
एटवामां तेणे थमे कलेजे पोतानी थाळमा रहेलो दूधपाक खाइ बीधो. आ बनाव जाणी राजा तेनापर खुश थयो. U राजाए विचार्यु के आ कुमार खरेखर ऊमी बुधिवाळो बागे ने केमके आवी आफतमां पण ते पोताना काळथीचूक्यो नहि.ते साये कूतराअोने पण संतोषमा राख्या. १० ए रीते राज्यथी पण ए बीजा राजाओए रुंध्यो थको दानप्रदान क-1 री राज्य खोइ नहि वेशशे ११ माटे हाल एने मार्छ मान देवं नहि केकके नहितो बीजा कमारो मत्सर धरी एने मारी
श्री उपदेशपद.
