________________
॥ १५॥
.
S
ताहे जायाइ रयणीए--॥ १५ ॥ ओणामणी विज्जाइ--साहि मोणामिकण गहियाई, अंबयफलाई पुणरवि--पच्चोणामिणिसुविजाए--॥ १६ ॥ साहं विसजिऊणं-समप्पियाई पिया हिण, पमिपुन्नदोहदा सा-गनं वोढुं समाढत्ता.॥१७॥ अह अवरावरतरुवरपत्रोयणं राणा कुणंतेणं, पुवदिणदिट्टफलपडनवियल मवलो इयं मयं. ॥ १७ ॥ नणिया रक्खगपुरिसा--रे केणा सो विबुत्तफलनारो--विहिओ त्ति तेहिं नणियं--देव, न तावेत्थ परपुरिसो--॥ १९ ॥ नूण पविठो, नय नीहरंतपविसंतयस्सय पयाणि--कस्सवि दीसंति महीयसंमि, देव चोज मिणं. ॥२० ॥ जस्सा माणुससामत्थ--मेरिसं तस्स किं पकरणिज-नस्थि त्तिय चिंतंतेण राणा सिक मनयस्स. ॥ २१ ॥ एवं विहत्यकरणक्खमं लहुं बहसु पुत्त चोरं ति, जह ह
श्री उपदेशपद.
तेणे कहेलो फळ्याचे आंबो जोयो. बाद रात पमतां अवनामिनी विद्याथी तेणे माळ नमावाने केरीओ ऊतारीने फरी प्रत्यवनामिनी विद्याथी माळ ज्या हती त्यां करीने हर्पित थइ ते फळो पोतानी प्रियाने सोप्या, आ रीते दोहलो पूरायाथी ते सुखे गर्व धरवा मागी. १५-१६–१७- हवे ( वळतादिने ) जूदा जूदा कामोतुं अक्त्रोकन करता राजाएर आगला दिवसे जोयेसा फळना जथ्यावगरनो ते आंवो जोयो. १.८ राजाए रखेवाळने कह्यु के अरे! आनां फळ कोणे ऊतारी लीयां छ? तेओए जवाब वाळयो के हजुर, इहां बीजो माणस तो वीलकुल पेठो नयी अने जमीनपर नीकळवाके पेशवानां कोइनां पगनां पण जणातां नथी माटे हजूर, आ अचंबानी ज वात ने. १५-२० राजाए विचार्यु के नापासे आयु अमानुषी (दिव्य ) सामर्थ्य छे, ते बोजु शुं न करी शके, एम धारी तेणे अजयकुमारने कर्यु के-२१
