________________
वश्याइ–सत्तुया तेण पत्तपुझियाए, आवोमिय सलिलेणं-जुत्ता एगागिणा चेव. ॥४७॥ वायामेत्तेणं पि य-श्यरो न निमंतिओ समावेवि, वéतो निरमाणसेण ही किविणचरियाई. ॥ ४ ॥ विस्सरिय मिणं नूणं-एयस्स (णमंतणं न तेण कयं, कवे दाहिश्श्य चिंतिऊण तेणेव सह चत्रिो . ॥ ४ ॥ एवं बीएवि दिहो -न तेण संजासिओ मणागंपि, तो पत्ते तइयदिणे ते अमवि मइत्थिया दोवि. ॥ ५० ॥ पत्ते वसिमसमीव-आसासंपायणेण मम एसो, दूर मुवयारकारि त्ति-चिंतिलं मूलदेवेण.-॥ ५१ ॥ नणिो नद्द पयट्ट-नियकज्जे संजनाहि मं जश्या, संपत्तरज मेजसु-तश्या जं देमि ते गाम. ॥ ५५ ॥ दिणपहरगे गाम-समागओ. तत्थ निक्खणघाए, करकलियपत्तपुमो-अकिलिष्मणो पविछो सो. ॥५३॥ कुम्मा
श्री उपदेशपद.
पाणीमां पलाळीने एकने खावा मांड्यो. ४७ मूत्रदेव पासे बेखो बतां ते कगेर मनवाळाए तेने वचन मात्रयी पण निमंत्रित न कयों. कृपणोना आचारने धिक्कार छ ! 8 मूळेदेव धार्यु के ए निमंत्रणा करतां नूली गयो लागे , तेयी तेणे ते नथी करी, तो खेर, काले आपशे एम धारी ते तेना साथे चालतो थयो. ए एम बीजे दिवसे पण तेणे तेने बगारे न कह्यु. हवे त्रीमा दिने ते बन्ने अटवी उत्स्या. ५० वस्ती पासे आवता, मूळदेवे विचार्यु के एणे बीजु कऽ नहि तो मने आशामा राखीने खेच्यो ए पण उपकार करुयोज छ तेथी तेणे का के–५१ हे नद्र, हवे जले तुं तारे कामे जा, पण ज्यारे मने राज्य पामेस्रो सांजळ त्यारे मारी पासे आवजे के जेयी हुं तने एक गाम आपीश. ५२ बपोर यतां । मूळदेव गाम पासे आव्यो. त्यां जीख मागवा माटे ते हायमां पानपुमो लइने शांत मनथी ते गाममां पेगे. ५३ तेने फकत ।
१५
