________________
ર૩૪ આ તેજ મુનિ લજજા વિનાના મૃત્યુને પણ ચાહતે, જેણે તજી મુજ નિરપરાધિ બાલિકા ઈમ બેલ. ૧૯૨ તે વિપ્ર માંથે પાળ બાંધે લાલ અંગારા ભરે, વૈર વાળી એમ નિજ રસ્તે પડે મન બહુ ડરે; મુનિ આકરી એ વેદના સમાધરીને ભગવે, દીક્ષા દિવસની પ્રથમ રાતે નાણુ કેવલ મેળવે. ૧૯૩ આ મુનિ શુભ ચરણ સાધી અંતગડ નાણી થયા, એવું વિચારી નજીકના દેવે ઘણું ખૂશી થયા; વૃષ્ટિ સુગંધદતણી તિમ પંચ રેગિ ફલની, વસ્ત્રની વૃષ્ટિ કરે શરૂઆત ગાયન નૃત્યની. ૧૯૪ કૃષ્ણ નૃપતિ સવારમાંહે હસ્તિ ઉપર બેસીને, પ્રભુ નેમિ વંદન કાજ નીકળે રાખતા બહ ઠાઠને; બહારથી ઈટ ઉપાડી ઘર મૂકે જે હાંફતા, તે વૃદ્ધ જનન માર્ગમાં જોઈ દયા નૃપ પામતા. - ૧૫ પોતે ઉપાડી ઇંટને તેના ઘરે ૫ મૂકતા, ભૂપના બહુ માનથી ઈમ નોકર પણ મૂકતા; પ્રભુ પાસે આવી વાંદતા લઘુ બંધુને ના દેખતા, વાંદવાને ચાહતા વંદી પ્રભુને પૂછતા. ભાઈ ગજસુકુમાલ કિમ દેખું ન આ સમુદાયમાં, તુજ ભાઈએ નિજ અર્થ સાથે પ્રભુ કહે સંક્ષેપમાં એક જણ ઉપસર્ગ કરતે તેહ સમતાથી સહે, મુનિરાજ ગજ સુકુમાલ અંતગડ કેવલી સિદ્ધિ લહે. ૧૭
૧૬
