________________
૧૮૬
સયાગેજ પર ંપરા વ્યસનની પામ્યા અરે રે ભવે, આવ્યા એક, જઇશ એક, તિક્ષ્ણ હું તે વાસિરાવું હવે. ૨૭ તીવ્ર સ્નેહ ધરૂ રમા દ્રવિણમાં હું મૂઢતા આદરી, તે જો હેાત પવિત્ર ધર્મ વિધિમાં તે સિદ્ધિ સાધુ ખરી; ભાવતા ઇમ ભાવ સાધુ ભરતે ધ્યાનાગ્નિ તેજી કરી, જેથી આત્મ સુવર્ણ શુદ્ધ બનતાં કૈવલ્ય લક્ષ્મી વરી. ૨૮ કુર્માપુત્ર લહુંતમુક્તિ વિમલા એ ભાવના ભાવતાં, સાધ્યુ ના તપ, તાય, મુકિત સદને, શ્રીઆદિમાતા જતાં; સાવેજ પ્રસન્નચંદ્ર મુનિજી કૈવલ્યરૂપી અન્યા, જ્ઞાની પંદરસા સુતાપસ થયા શ્રી ગૈતમે એધિયા. આહારે પડિલાભિયા અભિનવે શ્રી વીરને દેખતાં, જીણું શ્રેષ્ઠિ ઉદારચિત્ત ધરતાં સદ્ભાવના ભાવતાં; તે એમાં ફલસાર કાણ લહેતા એ પ્રશ્નના ઉત્તરે, જીણુ શ્રેષ્ઠિ કહે જિનેશ ભવિયા ભાવે ઘણાં નિસ્તરે. ૩૦ આજે હું ભગવ’ત વીર પ્રણમું એ ભાવથી ચાલતાં, માર્ગે અશ્વપદે દખાય મરતાં સદ્ભાવના રાખતાં; હવે દર ૬ રાંક અમરા, એ ભાવના ભાવતાં, છમ્માસે વિચરી લીજ કપિલે શ્રી કૈવલજ્ઞાનિતા. સંધ્યાએ પ્રભુ નેમિનાથ જિનજી શ્રીદ્વારિકા આવિયા, જાણી કૃષ્ણ નરેશ એમ વદતા સભકિતથી ઉલ્લસ્યા; પ્હેલાં જે નમશે જિનેશ, લહેરો પટ્ટા તે માહરી, તેથી પાલક લાભથીજ નમતા રાતે જઈ સત્વરેા.
૨૯
૩૧
૩૨
