________________
૧૮૩
પશ્ચાત્તાપ વિલંબ દુર્વચનને મુખ્ય ન્યક્કારને, મૂકીને અનુમોદના પ્રિયવદી હર્ષાશ્રુ રે માંચને; ધારી આદરભાવ યાદ કરતે સદ્દભાગ્ય શ્રેયાંસના, ક્યારે ચેતન એહ દાન કરશે ચાલી ક્રમે પૂર્વના. રેરે ચેતન નિત્ય યાદ કરજે શિક્ષા મુદા શીલની, સંગે જાસ હણીશ ધર્મકુલને જાલે ફસી મેહની; નારી તેહ વિવેક દીપ બૂઝવે ચિત્ત ગૃહે પેસતાં, શું વિશ્વાસ કરે કદીરમણને સંતે નદી જાણતાં. ૧૨ જે દુર્ગધ પદાર્થ સાથે વહતી વિષ્ઠાદિની કેથલી, જે હવે નહિં ચર્મ તે સવિ લહે વૈરાગ્યની આવલી; જેવો પ્રેમ ધરે તિહાં પ્રતિદિને તે ધરે ધર્મમાં, જીવન્મુક્તિ તણા ઈહાંજ ન રહે ખામી કદી શર્મમાં. ૧૩ જીતે જે મદમાન, વિકૃતિ નથ જેને કદી યોગની, જે આશા કરતા નથી પરતણી ચારિત્રરંગી બની, જીવન્મુક્તિતણા સુખ અનુભવે તે પૂજ્ય યોગીશ્વરા, દેતા કર્મ મલે કુરંગ જનના ઉધ્ધારમાં તત્યરા. ધારી ભાવ, કહેલ શીલ ધરિયું શ્રીસ્થલભદ્રાદિકે, શ્રી જબુજિનદાસ તેમ સુલસા, રામતી નારદે; સીતા શ્રેષ્ઠિ સુદર્શનાદિ વિજયા રાણી તથા શ્રેષ્ઠિઓ, તેવું શીલ ધરી કદા વિચરિશું જેથી શિવે મહાલિએ. ૧૫ હવે કાંચનશુદ્ધ અગ્નિ બલથી સંશુધ્ધ આત્મા તપે, ભાવે કેવલ નિર્જરા તબ તિહાં કર્મો વિવેકે ખપે,
