________________
૧૭૫ રાજીમતીને રથ નેમિને ઉપદેશ છે રામતીરથ નેમિને મીઠા વયણથી બેલાતી,
આ ભાવ નરકે લઈ જનારો વચનથી હું જાણતી; માતા જનકની રાજ્યની પરિવારની મમતા તજી, ફરી તેજ ચાહે હે મુનજીિ? શું તમે લજજા તજી. સ અગંધન વંશના તિર્યચપણું તેયે છતાં, ચુસશે વમેલા ઝેરને શું? દેહના ટુકડા થતાં; તેના થકી હલકા તમે શું ? જે તજેલા ભેગને, પાછા ચહ નિર્લજજ થઈને એ ઉચિત શું આપને. ગુરૂદેવને લજવાવનારૂં તેમ જનની તાતને, આ કાર્ય નિશ્ચય જાણજે સેવે જિનેશ્વર પાયને; વિષ્ઠા અને મૂત્રે ભરેલી કોથળી જાણે મને, ધમ્ પુરૂષની મુખ્યતા સંભાળજો જિનવયણને. ૩૩ શીખ આપવા લાયક નથી હું એહ કારજ આપનું, ભૂલી ગયા શું પંચ શાખ આદર્યું સંયમ ભલું; જે સાત વાર નરક વિષે લઈ જાય તે મિ આદરે, ભાવિ સુધારે આપનું પ્રભુ માર્ગ સાધી પાધરે. ૩૪ સહસા કરતા કાર્ય ચૂકાયે સુપંથે વિવેકને, અવિવેક આપત્તિ પમાડે માર્ગ લ્યો સુવિચારનો; સંપત્તિ લબ્ધિ તે લહે કાર્યો વિચારી જે કરે, પ્રભુ નેમિના બાંધવ તમે જે જન્મથી શીલવ્રત ધરે. ૩૫
