________________
૧૭૩
આ ભેગ તૃષ્ણના જ પાપે મુખ કમલ શશિ સમ ગણે, વલિ હાડકાં રૂપ દાંતગણને કંદ કલિકાસમ ઘણે. ૨૦ દૂરે કરંતા તેહને શું અશુચિ પુજે મન રમે, તેના જ ગે મન અથીર થઈ સર્વ જગ્યાએ ભમે, છે મદદ મનની ઈદ્રિયોને તેહથી મન વશ કરે, હે ભવ્ય ?તિમ ચહે તો ભેગ તૃષ્ણ પરિહરે. ૨૧ સરખું મનુજપણું બેઉમાં દેખાય છે આ આંખથી, ત્યાં એક જણુથી દાસ થઈને નિંઘ કર્મ કરાય છે; તેમાંય હેતુ ભેગ તૃષ્ણા તેહને દૂર જે કરે, તે ના કદાપિ પાપ કરતાં સર્વથલ મોઝે ફરે. તેહીજ નાયક ઈંદ્રના વખણાય પંડિત વર્ગથી, તે સંત સાચી શાંતિ પામે ચક્રિને પણ તે નથી; તૃષ્ણ વિનાના સાધુઓને જેહ સુખ અહિંયા મલે, તે ચક્રવર્તીના લહે આ ભેગ તૃષ્ણના બલે. સુખ પામવા હે જીવ સેવે નિત્ય ભેગે નવનવા, તેમ કરતાં મરણદાયક રોગ પ્રકટે નવનવા; એવુંજ જાણી ચક્રિ પણ ષ ખંડ ત્રાદ્ધિ છેડતા, ભિક્ષક બને પૂછતાં જનોને ભિક્ષ હું ઇમ બોલતા. ૨૪ હું ચક્રવતી એમ કહેતાં જે ન પામે હર્ષને, હું ભિક્ષુ એવું બેલતાં તે અધિક પામે હર્ષને; એથીજ સાબીત થાય છે સુખ ત્યાગમાં નહિ ભેગમાં, વખણાય ધન્ય મુનીશ તેથી જાણુ નવમા અંગમાં.
