________________
૧૭
૧૦૬ મૂલ છ બદ્ધ ગૂર્જર ભાષાનુવાદ.
અથ–લક્ષમી નદીની પેઠે નીચ પ્રત્યે (હલકા જનને ઘેરી જાય છેનિદ્રાની પેઠે ચૈતન્યને વિનાશ કરે છે, મદિરાની પેઠે ગાંડછા (અહંકાર)નું પોષણ કરે (વધારે) છે; ધૂમાડાના સમૂહની પેઠે અંધપણું આપે છે; વીજળીની પેઠે અસ્થિરપણાને ભજે છે; દાવાગ્નિની પેઠે લેભ (તરસ) વધારે છે, અને અવળી સ્ત્રીની પેઠે મરજી પ્રમાણે ફરે છે.
હવેધનના સ્વભાવને વધે છે. दायादाः स्पृहयंति तस्करगणा मुरणंति भूमीभुजो, गृहति च्छलमाकलय्य हुतभुम्भस्मीकरोति क्षणात् । अंभः प्लावयति क्षितौ विनिहितं यक्षा हरते हठात् , दुर्घत्तास्तनया नयंति निधनं धिग्बहधीनं धनम् ॥४॥
| જોવા ૭૪ ફિૌ પૃથ્વીમાં વાચવા વારસાના હકદાર વિનિહિતમ્ દાટેલું ઋત્તિ ચાહે છે
યક્ષા યક્ષ જાતિના દેવો તાલાળા: ચારને સમૂહ હૃત્તિ ઉપાડી જાય છે મુનિ ચેરે છે
હૃાત હઠથી, બલાત્કારે. મૂનામુ: રાજાએ
દુત્તા: ખરાબ આચરણ પૃહત ગ્રહણ કરે છે
તનથીઃ પુ (સેવનારા છમ્ કમ્પટને
જયન્ત પમાડે છે સારું કરીને કુત, અગ્નિ
નિધનમ્ નાશ અમી તિ રાખ કરે છે ! ધિક્ ધિક્કાર છે ફાત ક્ષણવારમાં, પલકમાં ! વદુ ધનમ્ ઘણુઓને તાબે અને પાણી છાવથતિ પલાળે છે ઘનમ્ દ્રવ્યને
રહેલા
