________________
( ४०२ )
हस्राणि शतानि तु ॥ ७५ ॥ ष्टपंचाशानि सप्त । पूर्वपश्चिमयोर्दिशोः । प्रत्येकं दाक्षिणौदीच्यः । स्याद्व्यासस्वयमेतयोः ॥ ७६ ॥ बिसहरयेक पंचांशा । योजनानां चतुःशती ॥ प्रष्टाशीत्या योजनस्य । नक्तस्यांशाश्च सप्ततिः ॥ 99 ॥ उपपत्तिस्त्वव प्राग्वत. शेषा त्वत्र नंदनादि - वनवक्तव्यताखिला ॥ धातकीखं मेरुन्यां । पुनरुक्ते ति नोच्यते ॥ ७८ ॥
जंबूदीपो महामेरु - श्रतुर्भिर्मेरुभिः श्रियं ॥ धत्ते तीर्थकर श्व । चतुर्भिः परमेष्टिनिः ॥ ७ ॥ प्रागुक्ता॥ ७५ ॥ सातसो ठावन जोजननी वे, पने ते लंबा५ पूर्वपश्चिमतरफ बे, घने तेजनी उत्तरदक्षिण पदोळा5 तो नीचेमुजब बे. ॥ ७६ ॥ बे हजार चारसो एकावन जोजन ने एक जोजनना सीतेर पठ्यासीया भा गोजेटली बे. ॥ 99 ॥ वहीं युक्ति पूर्वनीपेठे जावी. बाकी यहीं नंदनादिक वननो सघळो वृत्तांत धातकीखं माना बने मेरुसरखो बे, माटे पुनरुक्तिदोषना संगवथी कह्यो नथी. ॥ 9८ ॥
चार परमेष्टिनवडे जेम तीर्थकर तेम जंबूद्दीपरूपी महामेरु चार मेरुवडे करीने शोजाने धारण करे बे.
