Panchvastu

SR No.: 022091
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Publisher: Rushabhdevji Keshrimalji Shwetambar Samstha
Publication Year: 1937
Total Pages: 124
Language: Sanskrit, Gujarati
Classification: Book_Devnagari & Book_Gujarati
File Size: 17 MB

Page 102

ૐ
=
===
9
=
-
9==
==
Ò
પંચાયક થાય, તેટલા માટે કોઈક વખત એ તમારો તિરસ્કાર કરે, તે પણ કુલવધૂની માફક એમના ચરણ કમળને છોડશે નહિ. ગુરુકુલવાસમાં રહેવાથી રહેનારા જ્ઞાન મેળવે છે, સમ્યગ્દર્શન અને ચારિત્રમાં સ્થિર થાય છે, માટે ભાગ્યશાળીઓ યાજજીવ પણ ગુરુકુલવાસને છેડતા નથી. સાધુઓની માફકજ આચાર્યો સાધ્વીઓને શિખામણ દે અને આર્યચંદના, મૃગાવતી વિગેરેના પરમગુણે કહે. વલધિવાળાને જણાવે કે પહેલાં તમારે વસ્ત્રાદિની લધિ ગુરુએ પારબેલી અને તે એકાંતનિર્દોષ જ હતી, પણ હમણાં વસ્ત્રાદિકને અંગે તે લબ્ધિ શાસ્ત્રાદિકને આધીન થઈ છે, માટે એ ઘણુ ગુણવાળી થાય તેમ કરજે, એટલે કે સૂત્રને અનુસારેજ પ્રવર્તે છે, એવી રીતે શિખામણ થયા પછી ન આચાર્ય પરિવાર સહિત મૂળ આચાર્યની ત્રણ વખત પ્રદક્ષિણા કરી વંદન કરે. પછી પશુ કરે અને સમવસરણને અંગે જેવી જેની આચરણ હોય તે પ્રમાણે કરે, પછી ન આચાર્ય મધ્યસ્થપણે શાસ્ત્રરીતિએ ગણનું પાલન કરે અને પ્રયત્નથી બીજાઓને પિતાના સરખા ગુણવાન બનાવે છે અનુગ અને ગણની અનુજ્ઞા એવી રીતે સંક્ષેપથી વર્ણન કરી અને હવે સંલેખનાના મૂળ દ્વારા કહું છું, કારણકે અનુગ અને ગણની અનુજ્ઞા કર્યા પછી વિધિપૂર્વક તે અનુજ્ઞાનું પાલન થાવત ચરમકાળ આવે ત્યાં સુધી રૂડી રીતે કરે છે
9662523છ6==09
| તિ ગણાવેતુ સમાપ્ત એવી રીતે થી અનુજ્ઞા નામની વસ્તુ કહી . હવે પાંચમી સંખના નામની વસ્તુ કહે છે.
संलेहणा १३६६, ओहेण १३६७, परि १३६८, एसो १३६९, भणिऊण १३७०, अन्वो १३७१, सो १३७२, अणु १३७३, किं १३७४, पारद्ध १३७५, जिण १३७६, सय १३७७, गणि १३७८, गण १३७९, पिच्छामु १३८०, णय १३८१, उव १३८२, जाए १३८३, आणा १३८४, उव १३८५, परि १३८६, इंदिअ १३८७, इंदिअ १३८८, जेण १३८९, इ. १३९०, इक्विकं १३९१, अप्पा १३९२, तव १३९३, इस १३९४, पढमा १३९५, एआसु १३९६, एएण १३९७, अह १३९८, उस्सासा १३९९, एचो १४००, मेहाइ १४०१, एगत्त १४०१, एगो १४०३, इय १४०४, एगत १४०५, इस १४०६, पायं १४०७, सह १४०८, घिइ १४०९, पव्वा १४१०, जिण १४११, तइ १४१२, पाणि १४१३.
* જિનેરિએ આ સંલેખનાના અધિકારમાં વિચિત્ર તપસ્યા કરવાની કહી છે. કારણ કે તપ કરવાથી દેહ અને કષાય વિગેરે જરૂર પાતળા થાય છે. સામાન્યરીતે બધી તપસ્યા એવી છે તે પણ ચરમકાળમાં તપસ્યા વિશિષ્ટ પ્રકારે લેવી. વિધિપૂર્વક આચાર્યાદિપટ પાલન કરીને જિનકલ્પ વગેરે અભ્યલતવિહાર કે ભક્તપરિણા અનશનઆદિ અલ્યુવતમરણ કરવું એજ સાધુઓને ઉચિત છે. જે માટે આ અભ્યાત વિહાર પણ ગ૭ આદિ નિશા સિરાવવાઆદિકારણોથી સંખનાની સરવે છે તે માટે સંલેખનાનાદ્વારમાં તેનું એટલે એઅભ્યતવિહારનું કથન વ્યાજબી છે. માટે સંક્ષેપથી અસ્પૃહતવિહાર કહીને પછી દ્વારને અનુસારે જ સંલેખનાના વિધાનપૂર્વક અયુબત મરણ કહેવાશે !