________________
સમકિતસાર, શું થાય ૮. ઈ. એ મનુષ્યનું શરીર જેમ, વિ. રોગાદીકે વણસવાને સ્વભાવ છે. એ. તેમ એ પણ રોગાદીકે કરી. વિ. વણસે. ૮.
એ આળાવે “ઈમપી” કહ્યું તે વનરપતી અએ અને “એચંપી” કહ્યું તે મનુષ્ય અથે સરખું ઉપવું, વધી પામવું, ગપણુ, વણસવું, મરવું સરખું દેખાડ્યું. તે વૃક્ષ દેહરામાં ઉગ્યું હોય તે સાધુ હાથે છેદે છતાં દુષણ નહીં. એવું કહેતાં પરલકને ભય નથી ગણતા તે રૂડું નથી. વનસ્પતીને સંધ કરે તો સુત્રમાં પ્રાયછિત કહ્યું છે. અને તમે વૃક્ષને હણતાં પણ વીચારતા નથી. એહવા અધર્મ કરોછો.
___३६. जीवदयासारु साधु खोटुं बोले कहेछे ते विषे. હીંસાધર્મિ કહે સાધુને વિહાર કરતાં વચમાં કોઈ વિદ્યા ગુરૂને પુછે જે તમે કાંઈ મૂગાદીક દીઠાં? તીવારે આચારંગને ભાષા અને પહેલે - દેસે કહ્યું છે જે, નાગતિવા નો નાતે નવદેના તહીં ઇમ અરથ કરે છે જે જાણતાથ (સાધુ) નથી જાણતા એમ દયાને અર્થે જુઠું બેલે, એ વાત સુત્રવિરૂદ્ધ કહે છે. સુત્રમાં તે પાંચે અથવના ફળ સરખાં કહ્યાં છે. જવ ઉગાને જુ બેલ્યા એમાં સાધુને બાજુ સૈન તે ન રહ્યું. સાધુ જુડું બેલે નહીં. “જાણંતીવા” કહેતાં સાધુ જાણતાથ મૃગાદીકને, નિર્ણતી કહેતાં જાણું છું એમ “નવજા” કહેતાં ન કહ, એટલે મિન કરી રહે. તીવારે હીંસા ને જુએ બે દેષ ટાળ્યા, ને બીજું વ્રત પણ પાળ્યું. એમ સુદ અર્થ જાણવો. જૂઠું બોલવાનું શું કામ છે. ને એમ સીતના અર્થ ફેરવ્યું એ લાભ છે દસ વિકાળીક ઉમે અને પેલી ગાથામાં કહ્યું છે કે, पउन्हें खलु जाषाण । परीसंषाय पन्नवं ॥ दोन्हं तु विणयंसिखे। दोन नासे जसव्यसो
અર્થ.–ચ. ચાર ખ. ની. ભા. ભાષાના સ્વરૂપને. ૫. જાણીને. ૫. પ્રજ્ઞાવંત સાધુ. દે. સયઅસય ૧, અસય ૨, એ બે ભાષાને તુ. પુરણ વી. બલવાના ઉપગને. સિ. સી. દ. અસાયડીભાષાને 1. સીયા અસત્યા ૨. એ બે ભાષા ન લે. સ. સર્વથા પ્રકારે.
